Academic gastroenterology and its problems in Anatolian universities

Giriş ve amaç: Anadolu üniversitelerinde gastroentreroloji ünitelerinin imkanlarını ve sorunlarını ortaya koymak için bir anket çalışması planlandı. Gereç ve yöntem: Çalışmaya İstanbul, Ankara ve İzmir dışında gastroenteroloji bilim dalı veya endoskopi ünitesi bulunan fakülteler alındı. Anket formu ile birimlerin personel ve cihaz durumları, uyguladıkları girişimsel işlemler, akademik faaliyetleri ve sorunları belirlenmeye çalışıldı. Bulgular: Anket formu gönderilen 27 tıp fakültesinden 26’sı çalışmaya katıldı. Veriler değerlendirildiğinde birimlerin 2/3’ünün son 8 yıl içerisinde kurulduğu, personel sayısı ve cihaz parkı açısından aralarında belirgin fark olduğu gözlendi. Birimlerin yarısından fazlasında ERCP, hemen tamamında çeşitli girişimsel endoskopik yöntemlerin uygulandığı saptandı. Kliniklerin öncelikli sorunları makine-teçhizat, fizik alan ve personel yetersizliği ile ilgiliydi. Sonuç: Araştırma büyük şehirlerimiz dışında kalan üniversitelerimizde son yıllarda gastroenteroloji ünitelerinin hem sayı hem kalitesinde önemli bir gelişme olduğunu, ancak birçok birimde temel sorunların hala çözüm beklediğini ortaya koydu.Background and aims: The study was planned to investigate the facilities and problems of gastroenterology units in Anatolian Universities. Materials and methods: All of the medical faculties in our country except for those located in Istanbul, Ankara and İzmir were included in the study. We investigated the following areas using a questionnaire form: staff and equipment status, research activities, interventional procedures being performed in these units, and their special problems. Results: All faculties except one completed the questionnaire form. The analyses of data revealed that 2/3 of these units were founded in the last eight years. There was an important difference among units from the standpoint of the number of academic and other staff, and regarding medical equipment. Interventional ERCP in more than half of the units and other interventional procedures in nearly all of the units were available in routine clinical practice. The lack of sufficient endoscopic equipment, physical area and medical staff were among the main problems of the units. Conclusion: This study showed that there have been important developments in the number and quality of gastroenterology units in Anatolian Universities in recent years. However, some basic-problems still require resolution