Epidemiology of injuries treated at a hand and microsurgery hospital

Amaç: Bu çalışmanın amacı 1992-2005 yılları arasında bir el ve mikrocerrahi hastanesinde tedavi edilen yaralanmaların epidemiyolojik olarak değerlendirilmesidir. Çalışma planı: Tanımlayıcı tipte olan bu araştırmada retrospektif olarak izmir’de bir el ve mikrocerrahi hastanesinin 1992-2005 yıllarına ait kayıtları kullanılmıştır. Toplam 8,817 hastaya ait 8,946 yaralanma değerlendirilmiştir. Tanı verileri ICD-10’a göre yeniden kodlanmıştır. Tanılar kasıt, aktivite, yaralanma mekanizması, yaralanmaya neden eden olan/eşlik eden araç, kaza yeri gibi değişkenler Yaralanmalara Yol Açan Dış Nedenlerin Uluslararası Sınışaması (ICECI) ile sı- nışandırılmıştır. Sonuçlar: En sık görülen yaralanmalar el ve el bileği amputasyonları (32.3%), kırıkları (23.7%) ve açık yaralarıdır (19.9%). En çok erkekler yaralanmıştır; yaralanmaların %28’4’ü yaz aylarında gerçekleşmiştir. Aktiviteye göre yaralanmaların %76.3’ü iş, %10.4’ü ulaşım (trafik), %9.1’i karşı lığı ödenmeyen iş (ev) ve %3.8’i boş zamanlarda yapılan spor ve egzersiz sırasında gerçekleşmiştir. En sık bir makineyle çalışırken (%44.8) yaralanma meydana gelmiştir. Otuzbeş yaş altındakilerde, erkeklerde, izmir dışında oturanlarda ve SSK’lılarda el yaralanması görülme sıklığı di- ğerlerine göre daha yüksektir (p