Pediatrik üropatojenik escherichia coli izolatlarında virülans faktörlerinin ve antimikrobiyal duyarlılığın belirlenmesi

İdrar yolu enfeksiyonu (İYE) çocukluk çağının üst solunum yolu enfeksiyonlarından sonra en sık görülen ikinci enfeksiyon grubudur. İYE çocuklarda otitis mediadan sonra ikinci en sık bakteriyel enfeksiyondur. İYE'de Escherichia coli akut enfeksiyonda en sık saptanan mikroorganizmadır. Bu çalışmada pediatrik hastalardan izole edilen üropatojenik E. coli kökenlerinde bulunan virülans faktörleri, bu kökenlerin antibiyotik duyarlılıkları ve genişlemiş spektrumlu beta-laktamaz (GSBL) üretim oranları araştırılmıştır. Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarı{nda İYE'li pediatrik hastalardan ( erkek %28, kız %72) izole edilmiş 29 üropatojenik E. coli kökeninin in-vitro antibiyotik duyarlılıkları Clinical Laboratory Standarts Institute önerileri doğrultusunda modifiye Kirby-Bauer disk difüzyon yöntemi ile araştırıldı. Kökenlerin antibiyotik dirençleri incelendiğinde; amoksisilin+klavulanik aside %42, sefotaksime %38, seftazidime %11, sefuroksime %48, sefalotine %52, siprofloksasine %21, gentamisine %28, ampisiline %66, trimetoprim+sulfametoksazole %66 ve aztreonama %31 olarak saptanırken, tüm izolatların imipeneme duyarlı oldukları belirlendi. Üropatojenik E. coli kökenlerinin GSBL üretip üretmediği çift disk sinerji yöntemiyle araştırıldı. GSBL üreten kökenlerin oranı %38 olarak saptandı. GSBL pozitif olan 11 kökenin hepsi ampisilin, sefuroksim, sefalotin ve sefotaksime dirençli bulunurken, amoksisilin+klavulanik aside %82, siprofloksasine %55, gentamisine %64, trimetoprim+sulfametoksazole %91, seftazidime %27 ve aztreonama da %82 oranında direnç saptandı. Duyarlılık sonuçları GSBL üretimi açısından karşılaştırıldığında, GSBL üreten E. coli kökenlerinde direnç oranlarının daha yüksek olduğu gözlendi. Virülans faktörlerinden pap, sfa, aer, cnf-1, hly genlerinin varlığı multipleks polimeraz zincir reaksiyonu ile araştırıldı. Bu genlerden pap %58, sfa %21, cnf-1 %17, aer %58 ve hly %17 olarak saptandı. Çalışmada araştırılan toksin kodlayan genlerden cnf-1 ve hly aynı oranda, adezin kodlayan iki genden pap, sfa'ya göre daha yüksek oranda bulundu. E. coli virülans faktörlerinden pap geninin İYE'de daha fazla rol oynadığı sonucuna varıldı. Araştırmamızda yüksek oranda saptanan bir diğer virülans faktörü olan aerobactin ise E. coli'yi konak savunma mekanizmalarından korumada fonksiyon göstermektedir. Sonuç olarak, gün geçtikçe artan E. coli enfeksiyonlarında etkenlerin antimikrobiyal duyarlılık testlerinin rutin olarak yapılması önemlidir. İYE'nin ampirik tedavisinde uygun antibiyotiğin seçiminde bölgesel antibiyotik direnç profilleri göz önünde bulundurulmalıdır. Gelecekte İYE tedavisinde bir alternatif olarak; pap'ın oluşumunu veya etkisini inhibe edecek ilaçların geliştirilmesi mümkün olacaktır