İnsan kaynakları kökeni olarak klasik dönem

Bilimin birikerek ilerlediğinden hareketle oluşturulan bu çalışma, Klasik Dönem örgüt-insan ve günümüz örgüt-insan kaynakları kavramlarını içermektedir. Her dönemin arka planını bir önceki dönemin oluşturduğu düşünülürse; örgütsel anlamda da insan ve insan kaynakları unsurunun Klasik dönemde işlenmiş olabileceği savunulabilir. Bu noktada Klasik dönem düşünürlerini insan faktörünü göz ardı etmeleri konusunda eleştiren pek çok düşünür bu çalışmada eleştirilmiş ve aslında insan kaynakları bölüm temellerinin klasik dönemde ortaya atıldığı savunulmuştur. Bu bağlamda; Feodal dönem tarihi ve iş görenlerinden yola çıkarak, klasik döneme ulaşılmış ve klasik dönemin "mekanikliği" açıklanmış, iş görenlerin sosyo-ekonomik ve iş yeri içindeki durumları ortaya konmuş ve günümüz insan kaynakları bölümünün amaç ve işlevlerine ulaşılmıştır. Özellikle F.W.Taylor'ın standartlaştırılmış çalışan modeline yöneltilen eleştirilere açıklık getirilmiş, dönemin çalışma koşulları göz önünde bulundurularak, iş yeri baskısının genel temellerinin de bu çağda atıldığı savunulmuştur. Her ne kadar günümüz örgütlerinde insan kaynaklarının varlığından bahsedilse de, bu bölümlerin işlevsel olarak her örgütte görevlerini yerine getiremedikleri söylenebilir. Hiyerarşi sebebiyle sadece temel örgüt görevlerini yerine getirebilen insan kaynakları bölümü, geçmişte de her ne kadar bölüm ismi taşımasa da yine hiyerarşi yüzünden gelişememiştir. Bu sebeple özellikle Taylor'ın bilimsel yönetimin ilkelerinde ele aldığı verimlilik artışı için iş görenin yönetilme zorunluluğu, 21. yy işletmelerinde de sadece yöntem değiştirilerek uygulanır. Bu sebeple; Klasik dönemin mekanik yapı tanımlamaları bu çalışmada eleştirilecektir