Creating a feminist poetics in contemporary women's poetry

Bu tez çalışmasında, feminist poetika (feminist poetics) ve yeniden yazım çerçevesinde, yirminci yüzyıl kadın şairleri ve eserlerinin bu yazın alanına getirdiği yenilikler incelenmiştir. Birinci bölüm önemli bir kuramcı ve şair olarak incelenen Alicia Suskin Ostriker, Rachel Blau DuPlessis ve Kathleen Fraser ve yirminci yüzyıl kadın şiirlerinde kullanılan “anlatı stratejileri” üzerinde durmaktadır. Kadın yazarlar kendi eslerinde olduğu gibi geleneksel ve erkek egemen anlatı tarzından farklı olarak, kendi kuralları, dil kullanımları, ve yenilikçi tarzları ile farklı bir gelenek oluşturmaktadırlar. İkinci bölümde, kadın yazarların eserlerinde yukarıda açıklanan anlatım tekniklerinin kullanımı irdelenmiştir. Amerikalı şair Emily Dickinson’ın şiirlerinde dilin özgün kullanımı ve yenilikçiliği, onu takip eden kadın yazarlar için bir kadın şiir geleneğinin yolunu açmıştır. Dickinson, dil kullanımı dışında, şiir formuna da yenilikler getirmiştir. Şiirlerinde dili özgün bir şekilde kullanan bir diğer şair ve eleştirmen olan Alicia Suskin Ostriker, yalın dil kullanımıyla, kadın deneyiminin gerçeğini ve ortak kadın bilincini gözler önüne sermektedir. Bir diğer Amerikalı şair ve eleştirmen, Kathleen Fraser, şiirlerinde kullandığı dil ile ataerkil ve lineer dil kullanımına meydan okumakta, ve yıkıcı ve yenilikçi bir dil kullanımıyla kadın şiir geleneğine önemli katkıda bulunmaktadır. Dili kendilerine özgü kullanmak dışında, kadın şairler görsellik anlamında da yeni anlatım teknikleri kullanmaktadırlar. Bu alanda özellikle Kathleen Fraser ve şair ve eleştirmen Rachel Blau DuPlessis öne çıkmaktadır. Şiirlerinde şekli ön planda tutarak, kadın deneyimini ve dünyaya bakış açılarını ifade etmektedirler. İlk kez H.D. (Hilda Doolittle) tarafından kullanılan palimpsest - tamamen silinmemiş eski metinlerin üzerine yazılan yeni metinler- bu şairlerin kullandığı bir diğer anlatım tekniğidir. Özellikle DuPlessis’in şiirlerinde kullandığı bu teknik, metinler arası bağlantı kuran ve eski metinleri yorumlayan şiirler yaratmaktadır. İkinci bölümün son kısmında, kadın şairlerin yapıtlarında mitlerin kadın bakışıyla yeniden yazılması üzerinde durulmuştur. Ostriker, Eleanor Wilner ve İngiliz şair Carol Ann Duffy, şiirlerinde kadın tarihi ve deneyimlerindeki boşlukları doldurmak üzere mitleri yıkıp yeniden yazma yoluna gitmişlerdir. Eserlerinde, kadın sesi ve tarihi yansıtılarak, kadınlığın hikayeleri anlatılmıştır. Bu eserlerdeki kadınlar, ataerkil metinlerde belirli cinsiyet rolleri doğrultusunda çizilmiş stereotipik karakterler gibi nesne olarak kalmamış, kadın tarihini yansıtan birer özne halini almışlardır