Yaşa bağlı makula dejeneresansına sekonder koroidal neovasküler membranların kombine tedavisi

Çalışmamızda yaşa bağlı maküla dejeneresansına sekonder olarak gelişen tüm koroidal neovaskülarizasyon subtiplerinde verteporfin kullanılarak yapılan fotodinamik tedavi ile kombine edilen 1.25 mg intravitreal bevacizumab injeksiyonunun hastaların en iyi düzeltilmiş görme keskinlikleri ve santral retinal kalınlıkları üzerine etkisi değerlendirildi. Çalışmaya en az 3 ay takip edilmiş olan 21 erkek, 19 kadın toplam 40 hastanın 46 gözü dahil edildi. Bu 40 hastadan 31’inin 6 aylık; 21’inin ise 12 aylık takipleri ayrıca değerlendirildi. Tüm KNV subtiplerinde 3, 6 ve 12. aylarda en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde tedavi öncesine göre artış elde edildi. Ancak bu sonuç, istatistiksel olarak anlamlı değildi. Bu tedavi kombinasyonuyla üç ay takip edilen gözlerin yaklaşık % 74’ünde; 6 ay takip edilenlerin % 68’inde; 12 ay takip edilenlerin ise % 60’ında görme keskinliğinde stabilizasyon sağlandı. Santral retinal kalınlıkta 3, 6 ve 12. aylarda istatistiksel açıdan anlamlı derecede azalma elde ettik. Olgularımızın en kalabalık alt grubu olan okkült KNV’li hastalarda 3, 6 ve 12. ay için istatistiksel olarak anlamlı olmayan görme keskinliği artışı sağlandı. Ayrıca okkült KNV’li gözlerde 3. ve 6. ay için istatistiksel açıdan anlamlı derecede santral retinal kalınlık azalması elde edildi. İntravitreal injeksiyon sayısımız 3 ay için ortalama 1,17 ± 0,44; 6 ay için 1,52 ± 0,75 ve 12 ay için 2,16 ± 1,60’dir. FDT, 3 ayda ortalama 1 kez; 6 ayda ortalama 1,08 ± 0,28 kez; 12 ayda 1,16 ± 0,47 kez uygulandı. Olguların hiçbirinde ciddi sistemik veya oküler komplikasyonla karşılaşılmadı. İntravitreal injeksiyon sonrası 3 olguda görülen göziçi basınç artışı tek bir topikal antiglokomatöz ilaçla kontrol altına alındı. Çalışmamız ile FDT ile kombine edilen intravitreal bevacizumab injeksiyonunun görme keskinliğini stabilize etmede ve santral retinal kalınlığı azaltmada yararlı bir tedavi yöntemi olduğu kanısına varıldı