Hashimoto tiroiditinin çocuk ve ergenlerde seyri, Na- L tiroksin tedavisinin antikor titreleri üzerine etkisi

Bu çalışmanın amacı, ötiroit Hashimoto tiroiditinde Na-L Tiroksin tedavisinin hastalığın klinik seyrine, olguların büyümesine ve antikor titreleri üzerine etkisinin araştırılmasıdır Çalışma, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Pediatrik Endokrinoloji Polikliniği'ne 2002-2008 yılları arasında başvuran, laboratuvar ve klinik bulguları ile Hashimoto tiroiditi tanısı almış, yaşları 4 ile 18 arasında olan 101 olgunun dosyalarından elde edilen veriler ile yürütülmüştür. Olguların verileri başlangıç, 350±137 günlük 1. izlem dönemi, 786 ±296 günlük 2. izlem dönemi olarak gruplandırılarak değerlendirilmiştir Ortalama hasta yaşı 12,3 ± 2,90, kız/erkek oranı 5,7/1 olarak saptanmıştır. Hastaların en sık başvuru yakınması %58 oranında boyunda şişlik yakınması olurken, bu yakınmayı %18 ile sinirlilik, %13 ile dermatolojik problemler izlemiştir. Erkek olguların %33'ünün kız olguların ise %28'inin annesinde, babasında ya da kardeşinde tiroit fonksiyon bozukluğu ve/veya guatr saptanmıştır Çalışmaya dahil edilen grubun %63'ünü yeni tanı alan, %37'sini ise dış merkezden tedavi başlanarak yönlendirilen hastalar oluşturmuştur. Yeni tanı alan hastaların %34'ü subklinik hipotiroidi %39'u ötiroidi %14'ü hipotiroidi durumunda bulunmuştur. Tedavi alan ve almayan hastaların başvurudaki Anti-T, Anti-M değerleri ve antropometrik ölçümleri arasında anlamlı fark saptanmamıştır Başlangıçta tedavi almayan ve araştırmanın sonuna kadar izlenen subklinik hipotiroidili 15 olgunun 13 tanesinde izlemde TSH yüksekliği yada aşikar hipotiroidizm kliniği gelişmesi nedeniyle tedavi başlanmıştır. Tedavi başlanmayan olguların 1 tanesi hipotiroidi, 1 tanesi ise ötiroidi kliniğinde geçtiği saptanmıştır. Başlangıçta tedavi kullanmayan ve araştırma sonuna dek izlenen 20 ötiroid olgunun ise 13 tanesine tedavi başlanmıştır. Tedavi başlanmayan 7 olgunun 4 tanesi araştırma sonunda hipotiroidi durumunda geçerken, 3 tanesi ise ötiroidi olarak izlenmiştir. Bu sonuç literatüre paralel şekilde subklinik hipotiroidi ve ötiroidi olan olguların, uzun süreli izlemde, nihai olarak hipotiroidi kliniğine geçiş yaptığını göstermektedir Başvuru anında olguların % 37'si tedavi görür durumda ve % 63'ü ise tedavisiz iken, 1. izlem periyodu sonrasında bu oran sırası ile %70'e ve %30 ve 2. izlem dönemi sonrasında %85'e ve %15 olarak tedavi görenler lehine değişmiştir Başlangıçtan beri tedavi alan ve tüm araştırma süresince izlenen 30 kişilik grupta Anti-T ortalama değerleri 472 IU/ml den 252'ye IU//ml gerilemiştir (P=0,01). Tedavi almayan grupta da Anti-T değerlerleri ortalaması 487 IU/ml den 136 IU/ml 'ye gerilemesine karşın bu düşüş anlamlı bulunmamıştır. Tedavi alan ve almayan gruplardaki Anti-T değerlerindeki değişim karşılaştırıldığında da sonuç yine anlamlı olarak saptanmamıştır. Anti- M değerlerindeki değişim ise her iki grup için anlamlı bulunmamıştır Çalışmamızda hastaların başvuru, 1. izlem dönemi ve 2. izlem dönemindeki Anti-T ve Anti-M değerlerine bakıldığında, olguların izlem süresindeki klinik durumları ile Anti-T ve Anti-M değerlerindeki değişiklikler arasında ilişki kurulamamıştır. Burada klinik durumu etkileyen ve sonuçları yorumlamayı güçleştiren, bizim araştırmamızda değerlendirmeye alınmamış olan diğer otoantikorların etkisi olabileceği düşünülmüştür Hashimoto tiroiditi olan hastaların en sık başvuru nedenlerinden bir tanesi de büyüme geriliği olmasına karşın araştırmada tedavi kullanan ve kullanmayan hastaların, başvurudaki, 1. izlem dönemindeki ve 2. izlem dönemindeki Boy SDS, Ağırlık SDS ve VKİ SDS'leri arasında anlamlı fark bulunmamamıştır. Bunun nedeni olarak olguların tüm izlem süresince sadece %8 -17'si oranında hipotiroidi saptanmış olması ve hipotiroidili hastalara uzun süreli izlemde müdahale edilerek büyük oranda ötiroidi durumuna getirilmesinin olabileceği düşünülmüştür