Klasik üre döngüsü bozuklukları hastalıklarının klinik ve hasta yönetimi konusunda yaşadıklarımızdan öğrendiklerimiz

Amaç: Doğuştan metabolik hastalıklardan olan üre döngüsü hastalıkları (ÜDH), proteinlerin yıkımı sonucu oluşan amonyağın hücresel atılımında görevli enzim ve taşıyıcı moleküllerinin eksikliği sonucu oluşmaktadır. Bu çalışmanın amacı, çocukluk çağında görülen ÜDH klinik özelliklerini ve uzun dönem izlem sonuçlarını değerlendirmektir. Yöntemler: Klasik ÜDH (Karbamoil fosfat sentetaz I eksikliği (n=4), Arjininosüksinat liyaz eksikliği (n=4), Arjninosüksinat sentetaz eksikliği (n=3), Arjinaz eksikliği eksikliği (n=1), Ornitin transkarbamilaz eksikliği (n=1)) olan 13 hastanın klinik özellikleri belirlenmiştir. Semptomların 28 günden küçük hastalarda ortaya çıkması durumunda yenidoğan-başlangıçlı ÜDH, 28 günden sonra ortaya çıkan ÜDH için geç-başlangıçlı sözü kullanılmıştır.Bulgular: Hastaların büyük bir çoğunluğu (n=9) yenidoğan döneminde akut metabolik kriz ile ortaya çıkmıştır. Yenidoğan-başlangıçlı ÜDH sepsis benzeri bir tablo ile kendilerini ortaya koyarken, geçbaşlangıçlı olanlarda ise mental retardasyon ön planda saptanmıştır. Kusma ve hipotoni yenidoğan başlangıçlı hastalarda bildirilirken, hareket bozukluğun eşlik ettiği veya etmediği epilepsi geç başlangıçlı ÜDH rapor edilmiştir. Yenidoğan-başlangıçlı ÜDH hiperamoniyemi hastalığın ilk tanısında oldukça yüksek olmakla birlikte, izlem süresinde üst sınırlara yakın olma eğilimini korumuştur. Buna karşın semptomlu geç başlangıçlı hastalarda metabolik kriz ve hiperamonyemi daha az bildirilmiştir. ÜDH akut ve kronik tedavisinde protein kısıtlı yüksek enerjili diyet ve azot "toplayıcı" ilaçların birlikte verilmiştir. Gelişen tedavi olanaklarına rağmen, yenidoğan-başlangıçlı ÜDH da hala ölüm oranı oldukça yüksek bulunmuştur (44% (4/9)).Sonuç: Yenidoğan başlangıçlı ÜDH genellikle yenidoğan döneminde hiperamoniyemi ile kendini ortaya koymuştur. Geç-başlangıçlı ÜDH da nörolojik bulgulardan tanıya gitmek daha sık bildirilmiştir. Bu hastalıkların tanınması ve izlem sonuçlarının iyileştirilmesi amacı ile temel tanı ve tedavi prensiplerinin güncellenip yeniden yapılandırılması gerektiği sonucuna varılmıştırObjective: The urea cycle disorders (UCD) are inherited deficiencies of the enzymes or transport molecules involved in the cellular excretion of excess ammonia produced during protein metabolism. The aim of this study was to evaluate the clinical characteristics and long-term outcome of pediatric patients with UCD seen during childhood. Methods: Clinical characteristics in 13 patients with classical UCD (carbamoyl phosphate synthetase I deficiency (n=4), argininosuccinate lyase deficiency (n=4), argininosuccinate synthetase deficiency (n=3), arginase deficiency (n=1), and ornithine transcarbamylase deficiency (n=1)) were defined. The term "neonatal-onset" UCD was used if symptoms occurred within 28 days of life, and "late-onset" if symptoms started after that period. Results: The majority of patients (n=9) presented with acute metabolic crisis during newborn period. Core clinical phenotype in neonatal-onset UCD included sepsis-like neonatal crisis revealed in patients within 28 days after birth, whereas mental retardation was predominant peculiarity in late-onset UCD emerging more than 28 days after birth. Vomiting and hypotonia were frequently reported in neonatalonset UCD, and epilepsy with/without movement disorder was found in late-onset UCD patients. For patients with neonatal-onset UCD hyperammonemia was more severe at first diagnosis of the disease, and remained near upper limits of normal during the follow-up period. However, hyperammonemia and metabolic crisis have been reported lomber spinal stenoz frequently in symptomatic patients. A cardinal principal of UCD in acute and long-term management of UCD. Despite these evolving treatment opportunities, still higher mortality rates were found in neonatal-onset UCD (44% (4/9)).Conclusion: Neonatal-onset UCD were generally presents itself as acute onset hyperammonemia during the newborn period. However, neurological manifestations were reportedly more diagnostic in the lateonset UCD. It has been concluded that the basic principles of diagnosis and treatment need to be reorganized to improve recognition and outcome in these disease