Kainik asitle indüklenen Eksitotoksisite'de bazı spesifik beyin bölgelerinde mitokondriyal DNA hasarı ve Gama-Glutamil Sitein Etil Ester'in potansiyel koruyucu etkisinin araştırılması

Ainik asit; epileptik aktiviteye neden olan eksitotoksik bir bileşiktir. Glutamat metabolizması sonucu oluşan; eksitotoksisitenin yaygın nöronal ölümle ilişkili merkezi sinir sistemi bozukluklarına katkıda bulunduğu kabul edilmektedir. Nörodejenerasyona katkıda bulunan en önemli süreç Reaktif Oksijen Türleri (ROS)'nin oluşumudur. KA uygulamasıyla oluşan ROS seviyesi artarsa, oksidatif stres gelişerek hücre hasarlarına neden olur, mitokondriyal ve selüler disfonksiyon meydana gelir. Oluşan ROS'lar ve mtDNA'nın lokalizasyonu oksidatif hasara karşı savunmasız hale getirir. mtDNA'daki oksidatif hasar miktarı nDNA'ya oranla 2-3 kat fazladır. Bu nedenle mtDNA hasarının nörodejenerasyon ve eksitotoksisiteye önemli katkısı bulunmaktadır. Bu nedenle GCEE gibi antioksidan bileşiklerin mtDNA üzerindeki koruyucu etkilerinin araştırılması oldukça önemlidir. Çalışmamızda Sprague-Dawley sıçanlar kullanılmış ve deneyler serebellum ve korteks olmak üzere iki beyin bölgesinde Kontrol (n=4), KA (n=4) ve KA+GCEE (n=4) şeklinde gerçekleştirilmiştir. mtDNA'nın hasar düzeyinin tespiti hem Long PCR ve hem de difenilamin (DPA) fragmentasyonu yöntemleri ile saptanmıştır. Elde edilen sonuçlar kontrol grubu ile karşılaştırıldığında Long PCR yöntemiyle serebellumda KA grubunda mtDNA hasar düzeyi artmış, KA uygulaması sonrası yapılan GCEE uygulaması ise KA grubuna göre mtDNA hasar düzeyi azaltmıştır. DPA yönteminde ise korteks dokularında mtDNA hasarı KA ve KA+ GCEE grubu kontrole göre anlamlı farklılık göstermiştir. Serebellum dokusunda ise mtDNA hasarı KA ve KA+ GCEE gruplarında kontrole göre farklılık göstermiş olup, bu farklılık istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır