Türkiye için bir uygulama

Solow ve Swan (1986) tarafından temelleri atılan neoklasik büyüme teorileri, ekonomilerin uzun dönemli büyüme süreçlerine bir açıklama getirememektedirler. Bu modellere göre, uzun dönemli büyüme, dıssal faktörlerce belirlenen tasarruf oranı, nüfus artıs hızı ve teknolojik gelisme gibi etmenlere baglıdır. Yine bu modellere göre, iktisat politikalarının uzun dönemli büyüme sürecine hiç bir etkisi yoktur. Bu nedenle hükümetlerin büyümeyi artırmaya yönelik iktisat politikalarıyla ekonomiye müdahale etmeleri de gereksizdir ve bu tür müdahaleler, kaynakların optimal dagılımını bozucu etkilere sahiptir. Büyüme etkisi, yalnızca ekonomilerin kısa dönemleri için olusabilir. 1980ʼ lerin ortalarından itibaren ise, içsel büyüme teorileri, Romer (1986) ve Lucas(1988) ile gündeme gelmis daha sonra Barro(1990), Mankiw, Romer ve Weil (1992) gibi birçok iktisatçı tarafından gelistirilmistir. çsel büyüme teorilerine göre, fiziksel ve beseri sermaye yatırımları ve AR-GE kanalıyla uzun dönemli büyüme etkisi yaratılabilir. Bunu saglamada vergileme, kamu harcamaları ve sübvansiyonlar gibi iktisadi politikaların katkısı çok büyüktür. Bu çalısmanın amacı, öncelikle ekonomik büyüme alanına temel katkı yapan dıssal büyüme modelleri hakkında bir altyapı saglamak daha sonra ise, içsel olarak anılan yeni nesil büyüme teorilerini ele almaktır. Son olarak da, 1983-2004 verileri kullanılarak Solowʼ un büyüme modeli (SBM)ve Mankiw, Romer ve Weilʼ in genisletilmis Solow (MRW) modeli, Türkiye için ayrı ayrı test edilmistir. Çıkan sonuçlara göre, ülkemizde beseri sermaye büyümeye önemli bir katkı saglamaktadır. Gerek fiziki gerekse beseri sermaye degiskenleri istatistiki açıdan anlamlı bulunmustur