Fakir Baykurt'un roman ve hikayelerinde dış göç

İkinci Dünya Savaşı 'ndan sonra sanayisini güçlendiren, ancak bu sanayide çalışacak iş gücüne sahip olamayan Almanya, Fransa, İngiltere gibi ülkeler dış ülkelerden göç almaya başlamışlardır. Gelişmekte olan ülkelerden de dış göçe katılan çok olmuştur. Özellikle 1960'lardan sonra Türkiye de göçe katılmıştır. Türkiye'den gidenler daha çok Almanya'yı tercih etmiş ve Türkler belli bölgelerde yoğunlaşmışlardır. Birkaç sene kalacağım, diye giden Türkler tamamen yerleşmeye başlayınca göç birtakım sorunlara da neden olmuştur. Yurt dışındaki işçiler barınma, kültür çatışması, nesil çatışması, dil, din, emek sömürüsü, çalışma koşullarının zorluğu gibi problemlerle karşılaşırken işçi çocukları ve gençler de eğitim sorunuyla baş başa kalmışlardır. Göç edenlerin yaşadığı sorunlar basında sıkça yer almıştır. Zamanla sinema, tiyatro, müzik ve edebiyatta işlenen temlerden biri de dış göç sorunu olmuştur. Edebî hayatına ilk olarak şiirle başlayan; ancak asıl başarısını roman ve hikâyelerinde gösteren Fakir Baykurt Almanya'ya yerleşene kadar daha çok köy insanın sorunlarını, köy hayatım eserlerine konu etmiştir. Almanya'ya yerleştiği dönemde oradaki Türklerin çektiği sıkıntılara tanık olmuş; roman, hikâye, şiir ve denemelerinde bu sorunu ele almıştır. Fakir Baykurt, Koca Ren, Yüksek Fırınlar, Yarım Ekmek adlı romanlarında; Barış Çöreği, Duisburg Treni, Telli Yol, Gece Vardiyası adlı hikâye ve Bir Uzun Yol, Ateşdikenleri adlı şiir kitaplarında; Dünyanın Öte Ucu adlı gezi kitabında göçmen işçilerin yaşadıkları sorunları eleştirel bir bakışla ve akıcı bir dille ele almış, sorunun nedenlerini ve çözüm yollarını sık sık dile getirmiştir. Dış göç sorunu günümüzde de devam eden bir sorundur; çünkü 1960'larda gitmeye başlayan Türklerin çocukları ve torunları hâlâ yurt dışında yaşamaktadır. Ancak günümüzdeki sorunlar göçün başlangıcındaki gibi büyük boyutlarda değildir; çünkü Türkler zamanla hem gittikleri yerin kültürüne uyum sağlamış hem de yeni düzenlemelere sebep olmuşlardır