Bıldırcın rasyonlarına propiyotik ve humik asitin yalnız ve kombine katılmasının besi performansı ve karkas kalitesine etkisi

This experiment was carried out to determine the both single and combined effects of humates (Farmagulator XPTM) andprobiotics (BiosaccTM) in quail diets on fattening performance and carcass yields. A total of 300 one-day old Japanese Quails(Coturnix coturnix japonica) were used in this experiment. Animals were divided into one control group and three treatmentgroups containing 75 birds each. Each group was further divided into three replicates containing 25 birds each. The experimental period lasted for 35 days. The control group was fed with unsupplemented basal diets. The rations of treatment groups weresupplemented with 1 g/kg Farmagulator XPTM (Group H), 0.5 g/kg BiosaccTM (Group B) and 1 g/kg Farmagulator XPTM + 0.5 g/kg BiosaccTM combination (Group H+B), respectively. At the end of the study there were no statistically signifi cant differences among the groups in terms of body weight gain, feed consumption, feed conversion ratio and carcass yield (P>0.05). But, bodyweight scores were found higher at the 4th and 5th weeks in the group H (P<0.05). It is concluded that the use of probiotic andhumic acid alone and combination has no additional effect on quail performance.Bu araştırma, bıldırcın rasyonlarına ilave edilen humik asid (Farmagulator XP™) ve probiyotik (Biosacc™)’ın, yalnız veya kombine kullanımının besi performansı ve karkas kalitesine etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmada toplam 300 adet günlük Japon bıldırcın (Coturnix coturnix japonica) civcivi kullanılmıştır. Her grupta 75 civciv bulunan bir kontrol ve 3 deneme grubu oluşturulmuştur. Gruplar kendi aralarında 3’erli alt gruba ayrılmıştır. Deneme beş hafta sürdürülmüştür. Kontrol grubu basal rasyonla beslenmiştir. Deneme grubu rasyonlarına sırasıyla 1 g/kg Farmagulator XP™ (Grup H), 0.5 g/kg Biosacc™ (Grup B) ve 1 g/kg Farmagulator XP™ + 0.5 g/kg Biosacc™ (Grup H+B) kombinasyonu ilave edilmiştir. Araştırma sonunda, canlı ağırlık artışı, yem tüketimi, yemden yararlanma oranı ve karkas verimleri bakımından istatistik açıdan önemli bir fark görülmemiştir (P>0.05). Bununla beraber canlı ağırlık değişimleri 4 ve 5. haftalarda Grup H’ de daha yüksek bulunmuştur (P