Tehnološke revolucije i društvene promjene

Hipertrofija normativizma, od nekoliko ustava do miliona samoupravnih normativnih akata ne može biti spiritus rector revolucioniranja ekonomije i društva, bez obzira na očekivanja koja birokratska arhitektura od nje očekuje. Ključni razog je u tome što cjelina revolucioniranja društva ima osjetljivu unutrašnju strukturu čiji ključni kodovi su tehnološka, ekonomska i socijalna revolucija. Slabosti dosadašnjih revolucionarnih projekata su bile u nepoznavanju, prenebregavanju ili minoriziranju nekih od navedenih elemenata revolucionarne strukture. Ishodište revolucioniranja socijalizma u konotaciji transformacije siromašnog građanskog ka bogatijem komunističkom individualizmu, autor vidi u revolucioniranju tehnologije. Masovnost i socijala proleterske revolucije koja je izrasla iz druge (elektromehanizacijske) revolucije obilježena monopolizacijom i birokratizacijom sveukupnog društvenog života mora se prevladati informatičkom (trećom) tehnološkom revolucijom. Samo elitizam znanja temeljen na informacijama proizvodnji materijalnog i tercijalnog života može dovesti do debirokratizaciie i decentralizacije istinski samodjelatne individue, dakako, ne građanskog već komunističkog profita