Diagnostiek en follow-up van afasie : een introductie in het elektrofysiologisch onderzoek en een klinische toepassing

Elektro-encefalografie (EEG) is een betrouwbare methode om de temporele verwerking van taal op een objectieve en niet-invasieve manier te evalueren. De laatste jaren wordt EEG steeds meer aangewend in klinisch diagnostisch onderzoek. Huidig wetenschappelijk onderzoek legt zich toe op de ontwikkeling en normering van paradigma’s die in staat zijn om robuuste en valide taalgerelateerde event-related potentials (ERP’s) uit te lokken op het niveau van auditief begrip. Deze paradigma’s brengen de spectrotemporele analyse, evenals het fonologisch, semantisch en grammaticaal begrip in kaart. In dit artikel wordt de praktische toepasbaarheid van EEG in het klinisch diagnostisch onderzoek geïllustreerd en kritisch besproken aan de hand van een casus