Analysis of genetic diversity of soybean genotypes based on morphological and molecular markers

Soja je biljna vrsta koja se odlikuje izuzetno uskom genetičkom osnovom,nastalom kao rezultat samooplodnje, dugog procesa domestifikacije i veštačke selekcije.Ključni korak u održavanju diverziteta predstavlja evaluacija materijala pohranjenog ukolekcijama germplazme. Precizan opis germplazme je jedan od prvih uslova za njenoefikasno iskorišćavanje u oplemenjivanju. Cilj ovog rada bila je genetička i fenotipskakarakterizacija i procena diverziteta 90 genotipova soje poreklom iz 15 zemalja sveta,čuvanih u kolekciji Instituta za kukuruz “Zemun Polje”. Za potrebe fenotipskekarakterizacije (ocena morfoloških deskriptora u skladu sa DUS protokolom i evaluacijaagronomski značajnih osobina), genotipovi su klasifikovani prema dužini vegetacije itestirani u dvogodišnjim ogledima na dve lokacije. Molekularna karakterizacija 90genotipova soje izvršena je primenom 21 SSR markera.Analizom na osnovu 16 morfoloških deskriptora utvrđen je visok nivo diverzitetaispitivanih genotipova, i identifikovani deskriptori najveće diskriminacione moći.Struktura grupisanja dobijena analizom homogenosti (HOMALS) pokazala je visokstepen saglasnosti sa podacima o pedigreu genotipova, i slabu saglasnost sa podacima ogeografskom poreklu. Klaster analizom utvrđena je visoka konzistencija grupisanjagenotipova u odnosu na pedigre. Analiza homogenosti bila je efikasniji metod zasagledavanje morfološke sličnosti genotipova, obezbeđujući veći stepen razdvajanjagenotipova i identifikujući osobine sa najvećim doprinosom u razlikovanju genotipova.Varijabilnost većine agronomski značajnih osobina bila je najvećim delomrezultat delovanja faktora spoljašnje sredine, dok se manji deo varijacije pripisujeefektima genotipa i interakciji genotip × spoljašnja sredina. Najmanja genetička distancaizmeđu genotipova dobijena je na osnovu agronomskih osobina. Na osnovu klasteranalize i analize glavnih komponenti utvrđen je identičan model grupisanja genotipovaprema sličnosti agronomskih osobina. Struktura grupisanja bila je visoko saglasnapodacima o grupi zrenja, iako dužina vegetacije nije bila uključena u analizu,potvrđujući da grupa zrenja predstavlja najbolji indikator diverziteta genotipova soje naosnovu agronomskih osobina...Soybean is a plant species characterized by an extremely narrow genetic base,due to a self-pollination, a long process of domestification and artificial selection. A keyphase in maintaining diversity is the evaluation of accessions available in germplasmcollections. An accurate description of germplasm is one of the first requirements for itsefficient use in breeding. The aim of this study was to conduct a genetic and phenotypiccharacterization of 90 soybean genotypes from 15 countries, maintained in MaizeResearch Institute "Zemun Polje" soybean collection, and assess their diversity. For thepurpose of phenotypic characterization (morphological description according to DUSprotocol and evaluation of agronomically important traits), genotypes were classified ingroups regarding maturity, and tested in a two-year trials at two locations. Molecularcharacterization of 90 soybean genotypes was performed using 21 SSR markers.Analysis based on 16 morphological descriptors showed high level of diversityamong genotypes, and identified the descriptors with highest discriminatory power.Grouping model derived by homogeneity analysis (HOMALS) showed higher level ofcongruence with pedigree data, and weak agreement with information on geographicalorigin of genotypes. Cluster analysis showed high consistency of grouping pattern withrespect to pedigree. Homogeneity analysis proved to be a more efficient method forunderstanding a model of similarity among genotypes according to morphology,providing a higher-degree separation of genotypes and highlighting the traits with thegreatest contribution to variety differentiation.For the majority of agronomically important traits, variability was mainly due tothe environmental conditions, while the small portion of variation has been attributed tothe effects of genotype, and genotype x environment interaction. The smallest geneticdistance was determined on the basis of agronomic traits. Cluster analysis and principalcomponent analysis identified identical pattern of genotype grouping based on similarityof agronomic traits. Grouping pattern highly corresponded to genotype affiliation tomaturity group, although the length of the growing season was not included in analysis,confirming that the maturity group is the best indicator of agronomic diversity ofsoybean genotypes..