MODERN SANATTA GÖSTERİLEMEYENİN GÖSTERİLMESİ

The desire of the world of Western thought to create a language with perfect rationality to represent the world precisely has brought the reality into a process of reproduction in a concept or artwork. But as a result of a series of changes that began in the 1900s, there were radical transformations in the perception of reality. Now what we call reality is not conceived in an immediate spontaneity. The way we perceive reality together with the impressionist picture is involved in the subject of the picture, that is, it has become inevitable to investigate the relationship between the perceived and the perceiver. It is concluded that our perception of things within this relationship with cubism does not contain certainty, and both the perceived and perceiverare suspicious. All the attempts of modern art for a more accurate perception, at the end of artistic propositions, could not escape the feeling of failure.  At the end of this process, there is a belief that this representation is not possible. From this point on, western art has taken a new phenomenon into its agenda. If such a representation is not possible, perhaps the only thing to do is to show that we cannot represent. This was the negative pole of the representation. In this way, the abstract, symbolic forms of this negative representation will be seen.  Keywords: Modernism, art, representation, symbolic, abstractBatı düşün dünyasının dünyayı tam olarak temsil edecek mükemmel ussallıkta bir dil yaratma isteği, gerçekliği bir kavram ya da sanat yapıtında yeniden üretme yönünde büyük bir temsil sürecine sokmuştur. Ama 1900’lerde başlayan bir dizi değişim sonucunda gerçeklik algısında köklü dönüşümler yaşanmıştır. Artık gerçek dediğimiz şey dolaysız bir kendiliğindenlik içinde kavranmıyordu.  Empresyonist resimle beraber gerçekliği algılayış biçimimiz resmin konusuna dahil olmuş, yani algılayan ve algılanan arasındaki ilişki soruşturmaya muhtaç hale gelmiştir. Kübizm ile bu ilişki içinde şeyleri algılayışımızın kesinlik içermediği,  algılayanın da algılananın da kuşkulu olduğu sonucuna varılmıştır. Modern Sanatın daha doğru bir algılayış için giriştiği tüm denemeler, sanatsal önermeler sonunda başarısızlık hissinden kurtulamadı.  Tüm bu sürecin sonunda bu temsilin mümkün olmadığına ilişkin bir inanç, fikir ortaya çıkmıştır. Batı sanatı bu noktadan itibaren yeni bir olguyu gündemine almıştır. Eğer böyle bir temsil mümkün değilse, belki de yapılacak yegâne şey temsil edemediğimizi göstermekti. Bu gösterimin negatif kutbuydu. Böylece sanat tarihinde negatif bu gösterimin soyut, sembolik biçimleri çıktığı görülecektir. Anahtar Kelimeler: Modernizm, sanat, temsil, sembolik, soyu