Muzealizacja komunizmu w Polsce i w Europie Zachodniej

The aim of the article is to critically analyze and deconstruct museum narratives about communism in Poland and Western Europe a quarter century after the transformation. The research material is museum exhibitions interpreted in accordance with the methodology of visual research (composition analysis, content analysis, analysis of material objects, and analysis of meanings). On this basis, the author distinguishes three basic models of creating museum exhibitions about communism and compares them with the permanent exhibition in the House of European History in Brussels. The purpose of the studied exhibitions is mainly to shape the collective memory of audiences by creating a canon of knowledge about the recent past. The article is part of a broader project of studying exhibitions about communism in Central-Eastern Europe.W artykule wyodrębniono i poddano analizie trzy występujące w Polsce modele ekspozycji o komunizmie. Na konkretnych przykładach, takich jak: Europejskie Centrum Solidarności i Muzeum Powstania Poznańskiego – Czerwiec 1956 (model tożsamościowy), izby pamięci ofiar komunizmu i Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki (model martyrologiczny) oraz Muzeum PRL i Czar PRL (model nostalgiczny) autorka zanalizowała odmienne cele i strategie wystawiennicze ekspozycji, dekonstruując ich narracje. Polskie wystawy zestawiała z fragmentem ekspozycji historycznej w Domu Historii Europejskiej w Brukseli, co pozwala zaakcentować różnice w postrzeganiu komunizmu w Polsce i w Europie Zachodniej