Recepcja scenografii w Polsce wczoraj i dziś

This article aims to create an outline of the trends in contemporary scenography in Poland. The perception of today’s stage design has been formed through the combined effect of the state of researched descriptions, education, institutions, and special-events development.The results are far from satisfactory, as some shortcomings in terms of documenting works are apparent. A similar situation can be observed in the case of scientific and critical publications. Limitations are also placed on the funding of institutions whose main task is to protect and preserve our scenographic heritage. On the positive side, the development of education, though not dynamic, gives opportunities for individual growth through contact with masters. Continuing master-student relationships (which were not interrupted even by the War) are contributing to the unique character of stage design in the context of post-war Polish art.Artykuł jest próbą stworzenia zarysu tendencji w recepcji współczesnej scenografii w Polsce. Za pośrednictwem sumarycznego opisu stanu badań, rozwoju szkolnictwa, instytucji i wydarzeń okazjonalnych takich jak festiwale portretowany jest wizerunek współczesnej scenografii. Wynik nie jest zadowalający, ponieważ widać braki w postaci dokumentowania powstałych dzieł, tworzenia zbiorów i kolekcji powiększających dorobek kulturowy. Podobnie jest w zakresie publikacji naukowych i krytycznych. Scenografia marginalizowana jest w badaniach teatrologicznych. Ograniczony jest również wkład finansowy dla instytucji mających na celu dbanie o dorobek scenograficzny jak np. Centrum Scenografii Polskiej. Krzepiący jest jednak rozwój szkolnictwa, który nie przebiega w sposób dynamiczny, ale daje możliwość indywidualnego rozwoju poprzez kontakty z mistrzami. Nieprzerwana (nawet wojną) kontynuacja relacji mistrz-uczeń czyni scenografię wyjątkową w kontekście powojennej polskiej sztuki