Uwagi o kodeksowej regulacji dokonywania za pracodawcę czynności z zakresu prawa pracy

The aim of this text is to determine whether the evolution of Polish Labour code regulation of acting on behalf of an employer has reached the level which satisfies the requirements defined in a theory and practice of labour law. The author accepts the decision of the Polish legislator who abolished in 1996 the principle of one-man management in labour law relations. The above-mentioned principle did not correspond with market economy conditions which put an end to a domination of state in employment relations. The binding article 3¹ of Labour code has established a short general formula. The wording of this regulation makes possible a basic conformity with the rules laid down in Polish Civil Code which define an ability of a an employer to act in civil law relations. Labour code regulation preserves a necessary level of autonomy of the notion of acting on behalf of an employer. The above-mentioned autonomy is connected with the wide scope of employer’s acts in labour law relations and a particular notion of an employer treated as a organizational unit which need not be a legal person. On the other hand there are a few serious problems which arise from the present regulation and should be dissolved in a future Polish Labour code. In the author’s opinion there are some open questions such as the legal position of a person established by an employer to act on behalf of him and the relation between representation of an employer in labour law relations and in proceedings at law.Celem opracowania jest przedstawienie ewolucji przepisów Kodeksu pracy, dotyczących reprezentacji pracodawcy w stosunkach prawa pracy, a także ocena aktualnego kształtu tych przepisów pod kątem potrzeb teorii i praktyki stosowania prawa. W ocenie autora trafnym rozwiązaniem ustawodawczym było odstąpienie w 1996 r. od zasady jednoosobowej reprezentacji pracodawcy przez kierownika zakładu pracy. Zasada ta nie była bowiem adekwatna do zmienionych w 1989 r. realiów ustrojowych, które oznaczały kres dominującej pozycji państwa w stosunkach społecznogospodarczych. Obowiązująca obecnie treść art. 3¹ k.p. charakteryzuje się syntetyczną formułą, zapewniającą niezbędną dozę elastyczności. Umożliwia ona osiągnięcie zasadniczej zbieżności z regułami reprezentowania podmiotu będącego pracodawcą w obrocie cywilnoprawnym. Jednocześnie regulacja ta zachowuje odrębny charakter, co wynika ze specyficznego ujęcia podmiotowości prawnej pracodawcy i szerokiego zakresu czynności tego podmiotu na gruncie prawa pracy. Przyszła rekodyfikacja prawa pracy powinna zmierzać do usunięcia niektórych wątpliwości rysujących się na tle obowiązującego stanu prawnego. Uwaga ta odnosi się zwłaszcza do konstrukcji wyznaczenia określonej osoby do działania w imieniu pracodawcy oraz relacji pomiędzy zdolnością pracodawcy do czynności w sferze prawa materialnego i prawa procesowego