Een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek in de vorm van een verkennend booronderzoek

ADC ArcheoProjecten heeft in januari 2018 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek uitgevoerd op de locaties Schootsestaat 40 en 59 in Schijndel, gemeente Meierijstad. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen herontwikkeling van beide locaties volgens de Ruimte voor Ruimte-regeling. Op basis van het bureauonderzoek is een gespecificeerde verwachting opgesteld. Hieruit volgt dat het plangebied is gelegen op een dekzandrug met daarop een plaggendek. Op grond van deze ligging moet in de top van het dekzand rekening worden gehouden met archeologische resten vanaf het Laat-Paleolithicum. Resten uit het Laat-Paleolithicum en het Mesolithicum kunnen bestaan uit restanten van kampementen van jager-verzamelaars en zullen zich manifesteren in de vorm van vuursteen- en houtskoolconcentraties. Resten uit het Neolithicum, de Bronstijd, de IJzertijd, de Romeinse tijd en de Middeleeuwen kunnen gerelateerd zijn aan nederzettingsterreinen en zullen zich manifesteren in de vorm van een cultuurlaag; een omgewerkte laag onder het plaggendek met daarin aardewerkscherven en houtskool, en grondsporen. Organische resten en bot zullen door de relatief droge en zure bodemomstandigheden slecht zijn geconserveerd. Eventuele grondsporen (uitgezonderd diepe paalsporen, waterputten et cetera) zullen zich tot een halve meter in de natuurlijke ondergrond (dekzand) bevinden. Door de aanwezigheid van dit plaggendek, dat opgebracht kan zijn vanaf de Late Middeleeuwen, kunnen eventueel onderliggende archeologische resten buiten het bereik van (sub)recente grondbewerking zijn gebleven. Dit komt de gaafheid van vindplaatsen en de conservering van archeologische resten ten goede. Uitzondering vormen de locaties van de agrarische opstallen met ingegraven kelders. Hier worden geen intacte resten meer verwacht. Losse vondsten kunnen door grondbewerking vanaf het maaiveld verwacht worden, of direct onder een recente ophogingslaag. In de noordoosthoek van deellocatie ‘Schootsestraat 40’ moet rekening worden gehouden met funderingsresten van de voorganger van de huidige boerderij (18e/19e-eeuws, eventueel ouder). De kans bestaat evenwel dat deze resten bij de aanleg van de huidige bebouwing zijn verstoord. Ook ter plaatse van deellocatie ‘Schootsestraat 59’ zijn mogelijk funderingsresten aan te treffen. Teneinde deze verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Dit wijst uit dat de natuurlijke ondergrond uit matig siltig, zeer fijn dekzand (Formatie van Boxtel, Laagpakket van Wierden) en zwak tot sterk zandige leem (Formatie van Boxtel ongedifferentieerd) bestaat. De bovengrond wordt gevormd door een tot 200 cm dik plaggendek. De aanzienlijke dikte van dek wijst in de richting van een relatief laag gelegen gebied (dekzandvlakte), dat ten behoeve van de landbouw is opgehoogd. Bodemkundig gezien is er sprake van hoge zwarte enkeerdgronden. Hoewel onderin het plaggendek brokjes licht gekleurd zand zijn waargenomen, lijkt het dekzandoppervlak, dat wordt beschouwd als een potentieel archeologisch niveau, redelijk intact te zijn. In het oostelijk deel van deellocatie ‘Schootsestraat 40’ (boring 6) is gestuit op een sterk baksteenhoudende laag. Dit betreft mogelijk sloopresten van de in het verleden aanwezige bebouwing