ADC rapport 4917

ADC ArcheoProjecten heeft in mei en augustus 2019 een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek uitgevoerd op de locatie Beekstraat naast nummer 14 te Apeldoorn. De aanleiding van het onderzoek is de voorgenomen renovatie van de bestaande gebouwen met ingrepen aan de gevels van verschillende panden en een aanbouw waarbij de bodem tot circa 1,0 m –mv wordt verstoord. Tevens worden er heipalen gebruikt bij deze aanbouw. Op basis van het bureauonderzoek werd verwacht dat, indien er sprake is van een intact bodemprofiel, archeologische resten uit de Prehistorie zijn aan te treffen. Deze verwachting is gebaseerd op de landschappelijke ligging van het plangebied, op de flank van een stuwwal ligt. Verder zijn mogelijk bewoningssporen uit de Vroege Middeleeuwen aan te treffen. Er geldt een middelhoge verwachting voor archeologische resten uit de periode Late Middeleeuwen tot en met Vroege Nieuwe tijd vanwege de ligging langs de Grift, een in de 14e eeuw gegraven beek op de oostflank van de Veluwe. Voor de periode Late Nieuwe tijd is er een hoge archeologische verwachting gebaseerd op de aanwezigheid van bebouwing op kaartmateriaal vanaf de tweede helft van de 19e eeuw na Christus. Teneinde deze verwachting te toetsen en aan te vullen is in het plangebied een verkennend booronderzoek uitgevoerd. Hieruit blijkt dat de natuurlijke ondergrond van het plangebied uit matig fijn dekzand (Laagpakket van Wierden, Formatie van Boxtel) bestaat. In het dekzand zijn geen sporen van bodemvorming aangetroffen en het pakket is aan de bovenkant scherp begrensd. Aangenomen moet worden dat de oorspronkelijke top van het dekzand door grondbewerking is opgenomen in de bovengrond. De bovengrond heeft een dikte van 135 tot 160 cm en bestaat uit verschillende lichtgeelbruine tot zwarte bruine lagen grind- en baksteenhoudend, matig grof tot zeer grof zand. Op grond van de heterogene samenstelling van het en de aanwezigheid van fragmenten harde, rode baksteen wordt het pakket als een (sub)recente ophoging geïnterpreteerd. In de boringen 1 en 2 wordt de (sub)recente ophoging afgedekt door een 15 à 25 cm dikke laag repac. Samenvattend kan gesteld worden dat in geen de boringen archeologisch relevante lagen of vondsten zijn aangetroffen, die duiden op de eventuele aanwezigheid van Nieuwetijdse archeologische resten in de bodem. Ook het niveau voor oude resten waarop oudere resten kunnen voorkomen is niet meer aanwezig. Indien er resten aanwezig waren, zullen ze door grondverzet ten behoeve van de aanleg van bebouwing en ondergrondse kabels en leidingen (waaronder riolering met vetscheider) zijn vernietigd