Opvattingen over persoon-zijn en humanistische geestelijke verzorging aan mensen met dementie.

Dementie is een onvermijdelijk onderwerp in onze maatschappij geworden. Er is een toename van het aantal mensen met dementie. Daarnaast blijken vooroordelen en stigmatisering ten opzichte van deze groep hardnekkig. Dement worden is voor veel mensen het schrikbeeld bij het ouder worden. Humanistisch geestelijk verzorgers, werkzaam in verpleeghuizen, zullen ook steeds vaker te maken krijgen met geestelijke zorg aan mensen met dementie en de invloed van de vooroordelen ten opzichte van deze mensen. Wetenschappelijke kennis ontbreekt over humanistische geestelijke verzorging aan mensen met dementie. In het kader van deze scriptie wordt een gedeelte van deze lacune opgevuld; het onderliggende persoonsbegrip bij geestelijke verzorging aan mensen met dementie wordt onderzocht. Dit onderwerp staat centraal, omdat het persoonsbegrip een belangrijk aspect van de levensbeschouwelijke basis is, van waaruit een geestelijk verzorger zijn werk vormgeeft. Binnen dementiestudies zijn alternatieve opvattingen ontwikkeld over wat persoon-zijn is, waaronder het relational self , het semiotic self en het embodied self . Dit onderzoek heeft tot doel het verkrijgen van kennis en inzicht over de mogelijke bijdrage die deze alternatieve opvattingen over persoon-zijn kunnen leveren aan het doordenken van goede humanistische geestelijke zorg aan mensen met dementie