De cliëntgerichte verschijningsvorm. Een vergelijkend onderzoek naar de betekenis van de relatie met de executive coach en de psychotherapeut op de effecten van het traject.

In dit onderzoek is gezocht naar een antwoord op de vraag op welke manier de betekenis die de cliënt aan de werkrelatie met de coach geeft een rol speelt in de effectiviteit van executive coaching en in hoeverre dit effect vergelijkbaar is met wat hierover bekend is vanuit bestaande onderzoeken op het gebied van psychotherapie. Waar coaching nog een relatief nieuw discipline is, rust psychotherapie op een jarenlange wetenschappelijke traditie. Onderzoeken naar effectiviteit van coaching zijn nog relatief nieuw en dun gezaaid, terwijl er al veel en overtuigend onderzoek is gedaan naar effectiviteit van psychotherapie. In dit onderzoek is gezocht naar gelijkenissen tussen de betekenis van de relatie met de coach in relatie tot de effectiviteit van het coaching-traject en de betekenis van de relatie met de therapeut in relatie tot de effectiviteit van psychotherapie, met als doel om te komen tot een bredere theoretische onderbouwing van de betekenis van de werkrelatie met de coach in relatie tot de effectiviteit van het coaching-traject. Het onderzoek bestaat uit een theoretisch kader, waarin de effecten van de relatie tussen coach-cliënt in executive coaching nader zijn gedefinieerd en waarin de effecten van de relatie tussen therapeut-cliënt in psychotherapie nader zijn gedefinieerd. Ook is in het theoretisch kader aandacht besteed aan verschillende definities van betekenisgeving. Daarnaast zijn zes respondenten geïnterviewd middels een semi-gestructureerd interview met hoofdzakelijk open vragen. De analyse van de interviews vond plaats middels een codelijst, welke is afgeleid van het theoretisch kader. De analyse van de resultaten van het onderzoek hebben geleid tot een aantal bevindingen die overeenkomstig zijn met de bestaande literatuur over de betekenis van de relatie coach-cliënt en psychotherapeut-cliënt en een aantal toevoegingen op de bestaande literatuur. Een overeenkomst tussen de betekenis die de cliënt aan de relatie met de coach en de psychotherapeut geeft en de samenhang met de effectiviteit van het traject kwamen tot uiting in de Rogeriaanse benadering van warmte en aandacht, welke voor een positieve relatie en daarmee samenhangende hogere verbondenheid van de cliënt met het traject zorgde, wat voor de geïnterviewde respondenten tot een positief eindresultaat van het traject leidde. Daarnaast was een belangrijke overeenkomst tussen coaching en psychotherapie dat de vorm van het traject niet leidend is voor het slagen van het traject. Een gevoel van vertrouwen in de coach is dat wel. Als toevoeging op bestaande literatuur is als resultaat van dit onderzoek naar voren gekomen dat de respondenten welke een executive coaching-traject hebben gevolgd, aangaven dat de tijdelijkheid van de coaching-relatie bijdroeg aan de effectiviteit van het traject. Ook noemen zij de mate van professionele gelijkenissen tussen hen en de coach als een betekenisvol aspect aan hun relatie met de coach, hetgeen eveneens bijdraagt aan de effectiviteit die zij ervoeren van het coaching-traject. Deze conclusies zijn niet terug te vinden in literatuur met betrekking tot psychotherapie en lenen zich voor vervolgonderzoek