Analogies and allusions Quo Vadis towards Irydion

The thesis that Henryk Sienkiewicz’s Quo Vadis refers to Zygmunt Krasiński’s Irydion is nothing new in the subject literature. But this particular text is a trial of separating the authentic allusions from analogies – similarities coming out of the fact that both writers used the same source material and their immersion in the period’s atmosphere. It also calls attention to the differences between the creations that deliver from the period in which there were created, using different literary type and grade, finally – from different philosophy of history. Quo Vadis’ author accepts Krasiński’s thesis but discusses with them too. He also puts a stronger accent on both the fall of the ancient empire and the final victory of the cross.Maciej Szargot – dr hab., historyk literatury; zajmuje się twórczością polskich romantyków i pisarzy XX wieku, tradycją romantyczną i gotycką oraz literaturą fantastyczną. W polu jego zainteresowań leży również edytorstwo. Pracę magisterską i doktorską napisał pod kierunkiem prof. Ireneusza Opackiego w Uniwersytecie Śląskim. Tam też się habilitował. Obecnie pracuje w Uniwersytecie Śląskim. Jest autorem książek m.in.: Ziemia rozdziału – niebo połączenia. O lirykach Zygmunta Krasińskiego (Katowice 2000), Opowieści niesamowite Józefa Bogdana Dziekońskiego (Katowice 2004), Kosmos Krasińskiego. Studia (Piotrków Trybunalski 2009), Pamięć słowa. Studia o poezji Juliusza Słowackiego (Kraków 2011), Reporterskie i pisarskie drogi Józefa Bogdana Dziekońskiego (Piotrków Trybunalski 2014), Układanie dramatu. Rzecz o „Nie-Boskiej Komedii” (Toruń 2017). Zajmuje się także edytorstwem tekstów dziewiętnastowiecznych.Uniwersytet ŚląskiBizior-Dombrowska M., Romantyczna nuda. Wielka nostalgia za niczym, Toruń 2016.Eustachiewicz L., „Quo vadis” Henryka Sienkiewicza, Warszawa 1983.Kleiner J., Zygmunt Krasiński. Studia, Warszawa 1998.Kosman M., Na tropach bohaterów „Quo vadis”, Warszawa 1998.Krasiński Z., Irydion, oprac. W. Kubacki, Wrocław 1967.Krasiński Z., Pisma, Wydanie jubileuszowe, [oprac. J. Czubek], Kraków–Warszawa 1912, t. 3, 5.Krasiński żywy. Książka zbiorowa wydana staraniem Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie, red. W. Günther, Londyn 1959.Krawczuk A., Stąd do starożytności, Warszawa 1988.Krzyżanowski J., Pokłosie Sienkiewiczowskie. Szkice literackie, Warszawa 1973.Krzyżanowski J., Twórczość Henryka Sienkiewicza, Warszawa 1976.Meresiński S., Henryk Sienkiewicz wobec tradycji romantycznej, Kielce 1992.Mickiewicz A., Dzieła, Wydanie rocznicowe, t. VII, Pisma historyczne. Wykłady lozańskie, oprac. J. Maślanka, Warszawa 1993–1998.Sienkiewicz H., Listy, t. I, cz. 1, wstęp i biogramy adresatów napisał J. Krzyżanowski, listy oprac. i opatrzyła przypisami M. Bokszczanin, Warszawa 1977.Sienkiewicz H., Listy, t. III, cz. 1, listy opracowała, wstępem i przypisami opatrzyła M. Bokszczanin, Warszawa 2007.Sienkiewicz H., Quo vadis. Powieść z czasów Nerona, oprac. T. Żabski, Wrocław 2002.Sienkiewicz H., Quo vadis, wstęp napisał J. Krzyżanowski, przypisy i aneks oprac. T. Jodełka-Burzecki, Warszawa 1982.Sienkiewicz – pamięć i współczesność, red. L. Ludorowski, H. Ludorowska i Z. Mokranowska, Lublin 2003.Słowacki J., Dzieła wszystkie, red. J. Kleiner, W. Floryan, Wrocław 1952–1976, t. 11.Szargot B., Wiek klęski. Studia o „Rodzinie Połanieckich” Henryka Sienkiewicza, Piotrków Trybunalski 2013.Śliwiński M., Tradycja antyczno-chrześcijańska w „Irydionie” Krasińskiego, „Filomata” 1993, nr IX, cz. 1.Świętosławska T., „Quo vadis?” Henryka Sienkiewicza. Od legendy do arcydzieła, Łódź 1997.Treugutt S., Geniusz wydziedziczony. Studia romantyczne i napoleońskie, red. M. Prussak, Warszawa 1993.27529