Zelfbeheersing en Opvoeding.:Filosofische reflectie op een neurowetenschappelijke benadering

Zelfbeheersing wordt vaak gezien als een vande centrale waarborgen voor de ontwikkelingvan kinderen en het bevorderen van menselijkwelzijn. Deze bijdrage refl ecteert kritisch opdeze aanname en onderzoekt wat het betekentom kinderen tot zeleheersing op te voeden enin hoeverre de neurowetenschappen hierbij degrenzen kunnen verleggen van wat mogelijk enwenselijk is. Op basis van een fi losofi sche bespiegelingwordt betoogd dat inzichten vanuitde neurowetenschappen potentieel wel kunnenbijdragen tot het aanleren van beheerst gedrag,maar van beperkte waarde zijn voor de ontwikkelingvan het zelf van kinderen en daarmeehun zelfbeheersing