Fjölskyldulíf fatlaðra foreldra

Þessi ritgerð er lokaverkefnið mitt til BA gráðu í félagsráðgjöf við Háskóla Íslands. Viðfangsefni ritgerðarinnar var að kanna hvaða leiðir standa hreyfihömluðum/fötluðum konum og körlum til boða vilji þau stofna til fjölskyldulífs. Viðhorf almennings hefur oft verið talið óskilningsríkt í garð fatlaðra þegar kemur að því að stofa til fjölskyldu. Fjallað er bæði um íslenskar og erlendar rannsóknir sem tengjast málaflokknum í heild og reynt er að skoða allar hliðar sem tengjast fjölskyldulífi hreyfihamlaðra/fatlaðra einstaklinga til að fá betri yfirsýn á málefninu. Einnig er fjallað um upplifun barna sem alast upp hjá fötluðum foreldrum, reynslu fatlaðra foreldra af heilbrigðiskerfinu og lög um málefni fatlaðra gerð skil og hvernig ímynd móðurhlutverksins endurspeglast í þessum upplifunum. Frá lok seinni heimstyrjaldarinnar hafa mannréttinndi og grundvallarréttindi manna verið í stöðugri þróun, þó virðist sem málefni fatlaðra hafi setið á hakanum framan af. Það var ekki fyrr en árið 2008 sem sáttmáli Sameinuðu þjóðanna, sem snéri að mannréttindum og grundvallarfrelsi fyrir allt fatlað fólk, var samþykktur. Ólík sjónarhorn hvað skilgreinir fötlun eru gerð skil og einnig eru kenningar samfélagsins skoðaðar. Ennfremur eru leiðir fatlaðra að foreldrarhlutverkinu nefndar en það eru tæknifrógvun, ættleiðing og staðgöngumæðrun. Þessar leiðir eru nefndar með þeirri vitund að meðganga er ekki gerleg af sökum líffræðilegra takmarkana. Að lokum er hlutverk félagsráðgjafans rædd og hver grundvöllur félagsráðgjafar er í samvinnu við fatlað fólk. Þar skipta þegnar samfélagsins mestu máli. Niðurstöður benda til að Ísland sé mjög aftarlega í viðhorfi og þjónustu til fjölskyldulífs fatlaðra og sést það einna helst í þeim leiðum og lögum sem í boði eru fyrir fólk til að nýta sér geti það ekki eignast barn á eðlilegan hátt