Samanburður á líkamlegri afkastagetu ungra íslenskra landsliðsmanna í handknattleik og bestu leikmanna heims

Fjöldi rannsókna hefur sýnt mun á líkamlegri afkastagetu hjá afreksmönnum og áhugamönnum í handknattleik. Þessi rannsókn fjallar um hverjar vinnukröfur leikmanna eru í handknattleik og hvort munur sé á þeim eftir leikstöðum. Íslenska U16 ára landsliðið var rannsakað og greint í þeim tilgangi að athuga hvort munur væri á þeim bestu og þeim sem á eftir kæmu. Íslenski hópurinn var einnig borinn saman við leikmenn á erlendri grundu, bæði unga landsliðsmenn og atvinnumenn í bestu deildum heims. Í ljós kom að mikill munur er á vinnukröfum leikmanna eftir leikstöðu. Helst ber að nefna að hornamenn stökkva hæst í liðinu ásamt því að vera með mestu snerpuna. Þá eru bakverðir liðsins hvað jafnastir í öllum prófunum sem sýnir að þeir þurfa meiri alhliða styrktar- og þolþjálfun en aðrir leikmenn liðsins. Línumenn voru hæstir og þyngstir og nýtist það þeim í þeim fjölda návígja sem eru hjá þeim í hverjum leik. Hjá markmönnum virtust prófin skipta litlu máli. Þeir leikmenn sem voru valdir í lokahóp landsliðsins voru oftar en ekki jafnari í þeim prófum sem tekin voru. Leikmenn sem ekki komust áfram í lokahópinn höfðu komið verr út úr þeim prófum sem skiptu leikstöðuna þeirra miklu máli. Leikmenn landsliðsins komu vel út þegar hópurinn var borinn saman við leikmenn á þeirra aldri útí heimi en aftur á móti vantaði mikið upp á þyngd, stökkhæð og hlaupagetu þegar samanburðurinn var við bestu deildir heims. Lykilorð: Handknattleikur; vinnukröfur; líkamssamsetning; styrkur; þol; hrað