The accession of the EU to the European Convention on Human Rights

The EU has evolved from an economic community to a political Union with extended competences into areas which are sensitive to violations of human rights. The Union is also in possession of powers which are traditionally exercised by states and which the Member States have transferred to the Union. Since the EU has not acceded to the European Convention on Human rights (ECHR), this means that more decisions and legislative acts are falling outside the scope of the Convention and cannot be challenged directly by individuals. The exercise of that power by the EU can further interfere with the obligations of the Member States under the ECHR, but the EU cannot be held accountable since the European Court of Human Rights has no jurisdiction. It also seems logical that the EU should be bound by the same human rights obligations as its Member States and an accession, even though legally and technically complicated, would serve to close the gap in the legally binding status of the ECHR in Europe. The limited access of private parties to Union courts is a European human rights concern and the accession would provide a remedy for that. Accession will further introduce an external accountability on human rights within the EU and will thus add creditibility to the Union wich continues to profile itself as a worldwide protector of human rights. The accession will therefore close certain gaps in the protection of human rights within the EU and will provide the citizens of Europe with a more uniform system of rights protection.Evrópusambandið hefur þróast frá því að vera efnahagslegt bandalag í að vera pólítískt samband með aukið vald á hinum ýmsu sviðum sem eru viðkvæm fyrir mannréttindabrotum. Evrópusambandið fer einnig með vald sem ríki fara yfirleitt með og sem aðildarríki hafa framselt sambandinu. Þar sem Evrópusambandið er ekki aðili að Mannréttindasáttmála Evrópu (MSE) þýðir það að sífellt fleiri ákvarðanir og ýmis löggjöf falla utan gildissviðs MSE og án þess að einstaklingar geti látið reyna á rétt sinn. Valdbeiting Evrópusambandsins getur haft neikvæð áhrif á skyldur aðildarríkja þess samkvæmt MSE, en ESB en ber ekki ábyrgð samkvæmt því þar sem sambandið fellur utan lögsögu Mannréttindadómstóls Evrópu. Það virðist rökrétt að ESB sé bundið af sömu skyldum á sviði mannréttindi og aðildarríki þess og þrátt fyrir að aðild sambandsins að MSE sé lagalega og tæknilega flókin, mun aðild verða til þess að MSE gildi nánast alls staðar í Evrópu. Takmörkuð aðild einkaaðila að dómstólum innan ESB er áhyggjuefni hvað varðar mannréttindi og í aðild ESB að MSE felst úrræði sem leysir úr því. Aðild mun veita utanaðkomandi aðhald og eftirlit með mannréttindum innan ESB og mun einnig auka trúverðugleika ESB sem hefur verið að vinna sér sess sem verndari mannréttinda á alþjóðavísu. Aðild mun einnig styrkja vernd mannréttinda innan ESB gera hana heildstæðari