Agreement between Iceland and Norway on the continental shelf between Iceland and Jan Mayen

Samkomulag Íslands og Noregs um landgrunnið á svæðinu milli Íslands og Jan Mayen Með samkomulagi Íslands og Noregs um landgrunnið á svæðinu milli Íslands og Jan Mayen frá 1981 var kveðið á um mörk landgrunnsins á svæðinu sem skyldu vera hin sömu og mörk efnahagslögsögu þeirra. Í samningnum var einnig skilgreint sameiginlegt nýtingarsvæði sem nær yfir beggja vegna landgrunnsmarka Íslands og Jan Mayen. Samkvæmt fyrirkomulaginu um sameiginlegt nýtingarsvæði á Ísland rétt á 25% þátttöku í olíustarfsemi á norska hluta svæðisins og einnig á Noregur rétt á 25% þátttöku í olíustarfsemi á íslenska hluta svæðisins sem er þekkt sem Drekasvæðið. Markmið þessarar ritgerðar er að rannsaka lagagrundvöll fyrirkomulagsins sem kveður á um sameiginlega nýtingasvæðið þar sem lagagrundvöllur þess hefur verið umdeildur innan þjóðaréttar og þá sérstaklega hvort það sé talin vera þjóðréttarleg skylda að ganga í slíkt fyrirkomulag um sameiginlegt nýtingarsvæði. Það verður gert með því að rannsaka samspil ákvæða Hafréttarsáttmálans og annarra reglna þjóðaréttar, venjuréttar meðal þjóða og úrskurða Alþjóðadómstólsins. Einnig var kannað hvernig aðilar samningsins hafa útfært og túlkað samninginn enn frekar, sérstaklega þar sem að síðustu misseri hefur þurft að reyna á samninginn vegna útgáfu sérleyfanna. Eftir ítarlega greiningu kom í ljós að slíkt fyrirkomulag er ekki sérstaklega krafist af þjóðarétti, heldur er það eitt af nokkrum mögulegum lögfræðilegum fyrirkomulögum. Hins vegar er skylda fyrir ríki til að ganga til samstarfs og fá fram friðsamlegar úrlausnar deilumála samkvæmt sáttmála Sameinuðu Þjóðanna. Þessi skylda hefur einnig verið staðfest sem skylda til að ganga í samstarf við ríki vegna vinnslu á kolvetnisauðlindum þar sem það hefur verið viðurkennt af venjurétti og starfsháttum þjóða.Agreement between Iceland and Norway on the Continental Shelf Between Iceland and Jan Mayen The Agreement on the Continental Shelf in the Area Between Iceland and Jan Mayen, 1981 provided that the delimitation line between the Parties' parts of the continental shelf area should be the same as of their delimitation line of their economic zones. Also, the agreement defined the so called joint development zone that covers both sides of the boundaries of the continental shelf of Iceland and Jan Mayen. According to the arrangement of joint development, Norway and Iceland both have a 25% participation right in any hydrocarbon activities that take place in each other’s area. The aim of this thesis is to examine the legal basis of the arrangement that provides for joint development on the defined area, where the legal basis has been controversial in international law, especially, whether it is considered to be obligatory by international law to establish such joint development arrangements or not.The analysis will study the interaction of the provisions of the United Nations Convention on the Law of the Sea and other treaty law, customary law and state practice. Furthermore, it was examined how the Parties have implemented and interpreted the agreement further, especially because of the issuance of the concessions in the Dreki Area in January 2013, which were issued by the NEA. A thorough analysis of the joint development arrangement shows that it is not required by international law to enter into such an arrangement, but it represents a possible legal regime. However, nations have an obligation to enter into cooperation for peaceful resolution of disputes under the United Nations Charter. This obligation has also been confirmed as a duty to co-operate regarding the exploitation of hydrocarbon resources by customary law and state practice