Óskeikulleiki. Rannsókn og gagnrýni á fyrirbærafræði

Ritgerðin er rannsókn á kjarnaatriðum í forskilvitlegri fyrirbærafræði Edmunds Husserls og gagnrýni á fræðina. Sýnt er fram á á tengsl fyrirbærafræði og afstæðis­hyggju á borð við homomensuraa-kenningu sófistans Prótagórasar. Rök eru færð fyrir því að fyrstu-persónu-nálgun fyrirbærafræðinnar ásamt sérstakri beitingu frestunar og fleiri þáttum, rýri gildi fyrirbærafræði sem aðferðar við nálgun sanninda um raun­heiminn. Hugmyndir um afstæði eru kannaðar, og kenning sófistans Próagórasar um homomensura skýrð. Hin svokölluðu viðsnúningsrök Sókratesar úr samræðunni Þeætetusi eru skýrð og hvernig þau draga fram mótsögn í kenningu Prótagórasar. Framfarir í hugsunarhætti á 16. öld er leiddu til vísindabyltingarinnar eru reifaðar, og hvernig sú breyting leiddi til þróunar hinnar vísindalegu aðferðar og stökki í þróun rökvísi og stærðfræði. Rökvísi og birtingarmynd hennar í stærðfræði er kannaður í ljósi óskeikul­leika, og það hvernig framfarirnar í hugsun leiddu til endurvakningar hlut­lægnis­hyggju, gátu af sér röklega framsetningarhyggju og að endingu fyrirbæra­fræði sem andsvar. Hin röklega framsetningarhyggja er reifuð mjög stuttlega en kjarna­þáttum í fyrirbærafræði gerð nokkuð ítarleg skil