Sjálfsákvörðunarréttur þroskahamlaðra. Um hvað stendur valið?

Í þessari ritgerð verður sjálfsákvörðunarréttur þroskahamlaðra skoðaður og hvort rétturinn sé virkur þegar kemur að því að velja húsnæðisúrræði eða atvinnu. Fjallað verður um fræðileg sjónahorn á fötlun, hvernig löggjöfin í málaflokknum hefur þróast og farið verður yfir nokkrar skilgreiningar og þjónustan við þroskahamlaða skoðuð. Höfundur nálgaðist viðfangsefnið með því að leita svara við eftirfarandi spurningu: Hvaða úrræði og þjónusta stendur andlega þroskahömluðum einstaklingum til boða hérlendis varðandi sjálfsákvörðunarrétt til búsetu og atvinnu? Niðurstöður ritgerðarinnar sýna að sjálfsákvörðunarréttur þroskahamlaðra einstaklinga, er varðar búsetu og atvinnu, er frekar takmarkaður þar sem biðlistar eftir húsnæðisúrræðum eru langir og framkvæmdir við húsnæðisuppbyggingu er í lágmarki. Stefnuleysi stjórnvalda í atvinnumálum fólks með fötlun er óásættanlegt. Þörf er fyrir úrbætur á mörgum sviðum til að hægt sé að leysa þennan vanda. Megin niðurstöður ritgerðarinnar er að skortur virðist vera á fjármagni og stefnumótun í málaflokknum. Ef löggilda á samning Sameinuðu þjóðanna um réttindi fatlaðs fólks er nauðsynlegt að endurmeta þær leiðir sem unnið er eftir í málefnum fatlaðs fólks. Þörf er á fjölbreyttari úrræðum bæði er varðar húsnæði og atvinnu fyrir þroskahamlaða einstaklinga til að um raunverulegan sjálfsákvörðunarrétt sé að ræða er varðar búsetu og atvinnu