Samband skammtíma- og langtímavaxta. Áhrif kerfisbreytinga á tímaraðir.

Samband skammtíma- og langtímavaxta hefur lengi verið mönnum hugleikið. Margar kenningar hafa verið settar fram um þetta samband og má þar helst nefna væntingakenninguna, kenninguna um áhættuþóknun, kenninguna um aðskilda markaði og heimamarkaðskenninguna. Kenningarnar byggja á ólíkum forsendum um samband skammtíma- og langtímavaxta. Telja sumar þeirra að fullkomið samband sé þar á milli en aðrar álíta að ekkert samband sé til staðar. Markmið þessarar ritgerðar er að greina hvort samband sé á milli skammtíma- og langtímavaxta á Íslandi. Notast verður við samþáttunarpróf Engle og Granger til þess að meta hvort að samband sé á milli millibankavaxta og óverðtryggðrar ávöxtunar á langtímabréfi annars vegar og á milli millibankavaxta og verðtryggðrar ávöxtunar á langtímabréfi hins vegar. Niðurstöður rannsóknarinnar eru þær að samband sé annars vegar á milli skammtímavaxta og óverðtryggðra langtímavaxta og hins vegar skammtímavaxta og verðtryggðra langtímavaxta yfir tímabilið frá 4. janúar 2005 til 5. júlí 2012. Miklar sviptingar áttu hins vegar sér stað í íslensku efnahagslífi á tímabilinu og skal því engan undra að brotpunktapróf Bai og Perron álykti að fjórar kerfisbreytingar hafi átt sér stað í tímaröðunum. Kerfisbreytingar í tímaröðum hafa villandi áhrif á niðurstöður einingarrótarprófa og samþáttunarprófa. Sennilegt er að þetta vandamál hafi komið upp við vinnslu rannsóknarinnar. Að lokum er því dregin sú ályktun að ekki sé samband á milli skammtíma- og langtímavaxta á tímabilinu. Í ljósi sérstæðu íslensks vaxtamarkaðar eru sú ályktun einnig dregin að vaxtakenningin um aðskilda markaði falli best að íslenskum vaxtamarkaði