Um sönnun á tilvist og efni erlendrar réttarreglu

Í ritgerðinni verður í upphafi fjallað almennt um sönnun í einkamálum. Skoðuð verða hugtökin sönnun og sönnunargögn og fjallað um hina ýmsu þætti þeirra. Því næst verður vikið stuttlega að þeim reglum sem gilda um sönnun, hvernig sönnun fer fram, mati á því hvort sönnun hafi tekist og að endingu hver það er sem bera skuli hallann af því ef sönnun mistekst. Að þessari umfjöllun lokinni verður tekin til skoðunar sú regla íslensks einkamálaréttarfars að sá aðili sem ber fyrir sig erlenda réttarreglu þurfi að sanna tilvist hennar og efni. Þar verður í upphafi vikið að reglunni sjálfri og hvernig það kemur til, að beitt verði erlendri réttarreglu við úrlausn máls fyrir íslenskum dómstólum. Því næst verður litið til dómaframkvæmdar Hæstaréttar þar sem reynt hefur á regluna og reynt verður að leiða í ljós hvaða sönnunargögn það eru sem leitt geta til þess að sönnunarskyldu samkvæmt reglunni verði fullnægt. Að lokum verður svo vikið stuttlega að því hvaða afleiðingar það hefur í för með sér ef þeim sem ber fyrir sig erlenda réttarreglu tekst ekki að leiða tilvist og efni hennar í ljós