Frádráttur vaxtagjalda með hliðsjón af þunnri eiginfjármögnun

Nýlega var lögfest ákvæði í tekjuskattslögum um takmörkun á frádrætti vaxtagjalda fyrirtækja. Reglunni er ætlað að taka á vandamálum er tengjast þunnri eiginfjármögnun. Ákvæðið er margslungið og þarfnast frekari skýringa heldur en veitt eru í lögskýringagögnum. Einhverja skýringu er þó að finna í aðgerðaráætlun BEPS, sem var gefin út af Efnahags- og framfarastofnuninni OECD. En í aðgerð fjögur er að finna leiðbeiningar um bestu framkvæmd til lögfestingar á reglu sem takmarkar vaxtafrádrátt. Ísland er aðili að OECD og í ritgerðinni er farið yfir hvort ákvæði tekjuskattslaga samræmist bestu framkvæmd samkvæmt aðgerðaráætluninni. En áður en sú umfjöllun hefst er fyrsti og annar kafli ritgerðarinnar tileinkaður mismunandi fjármögnun fyrirtækja og afleiðingu hennar, skattskyldu og frádrátt, hugtökum reikningsskila sem stundum er blandað við tekjuskattslög án þess að sama þýðing liggi á þar að baki. Þá er fjallað um vexti almennt og frádrátt vaxtagjalda í fjórða og fimmta kafla, en nauðsynlegt þykir að fara yfir hvaða þýðingu eigi að leggja í hugtakið vextir við túlkun á nýju ákvæði tekjuskattslaga. Ásamt því að farið er yfir hvaða takmarkanir vaxtafrádráttar hafa áður verið og sérstaklega í sambandi við skuldsettar yfirtökur. Í sjötta og sjöunda kafla er fjallað um alþjóðlegan skattarétt í sambandi við skuldbindingar Íslands og hvort EES-samningurinn setji ákvæði tekjuskattslaga um takmörkun á vaxtafrádrætti mörk áður en farið er nánar út í ákvæði tekjuskattslaga sem taka á skattsvikum og skattasniðgöngu. Síðustu kaflar ritgerðarinnar fara í sérstaka umfjöllun um þunna eiginfjármögnun og hvort ákvæði tekjuskattslaga um takmörkun á vaxtafrádrætti samrýmist bestu framkvæmd aðgerðaráætlunar BEPS. Enn fremur er gerður nokkur samanburður á milli Íslands og Þýskalands, sérstaklega hvað varðar yfirfærslu milli ára á þeim vaxtagjöldum sem koma ekki til frádráttar samkvæmt fyrrnefndu ákvæði. En einnig varðandi þá óvissu sem er uppi í Þýskalandi varðandi hvort ákvæðið geti talist brot gegn jafnræðisreglu stjórnarskrár.Recently, a statutory provision was laid down in the Icelandic Income Tax Act on limiting the deduction of interest payments in entities. The rule is intended to address problems associated with thin capitalization. The provision is extensive and requires further explanation than is provided in legal documents. However, some explanation is contained in the BEPS Action Plan, published by OECD. Action 4 provides guidelines on limiting base erosion involving interest deductions and other financial payments. This thesis deals with whether the Icelandic provision is consistent with the best practice approach provided in Action 4 of the BEPS Action Plan. In the beginning the thesis reviews different ways of financing, its different consequences and how it effects the way entities are financed, especially when they are a part of multinational corporations. Tax liability compared with deductions in general is addressed before considering the term interest in the Icelandic Income Tax. The term interest is considered important for interpretation of the new provision in the Income Tax Act. Some restrictions have previously been made on deducting interest, regarding indebted acquisitions, and will help understand on what grounds interest deductions have been limited before. Thereupon, a closer look is taken into international taxation in relation to Iceland’s commitments and what provisions in the Income Tax Act confront tax evasion. The EEA-Agreement poses restrictions when introducing new statutory provisions as the internal market may not be effected. This has been proven before European Court of Justice and explains why an exception in the new provision has been taken out regarding creditors that have unlimited tax liability in Iceland. The author’s review of the interest deductions limitation rule revealed that the provision is for the most part in accordance with the best practice laid down in Action 4 of the BEPS Action plan. Although some explanatory guidance is needed on the equity escape clause. The interest deduction limitation rule does not allow to carry forward disallowed interest nor unused interest capacity. In the light of the principle of proportionality the author believes that allowance for carrying forward is in order, in accordance with the best practice laid down in Action 4. However, there is a need to bear in mind the principle of equality if carrying forward will be allowed as the German Constitutional Court will be ruling on that issue in the next few years