Áhrif þreytu á vöðvavirkni og liðferla í hnébeygju hjá þremur mismunandi hópum karla

Tilgangur: Markmið rannsóknarinnar var að kanna áhrif þreytu á rafvirkni vöðva og hreyfiferla í hnébeygju milli þriggja hópa einstaklinga sem voru misjafnlega vel þjálfaðir í æfingunni. Aðferðir: Þátttakendur framkvæmdu hnébeygjur með 80% af hámarksþyngd að uppgjöf. Vöðvarafrit var skráð frá 10 vöðvum í neðri útlim og bol sem notaðir eru í hnébeygjunni. Einnig voru breytingar á liðferlum skoðaðar með tveimur myndavélum. Niðurstöður: Frávikum frá eðlilegum liðferlum fjölgaði við þreytu fyrir alla hópana. Vegalengdin sem stöngin ferðaðist jókst marktækt milli fyrstu og síðustu endurtekningar í 80% setti og auk þess hægðist á lyftingarmönnum við þreytu. Mestu breytingar á vöðvarafriti við þreytu urðu á hámarksorku en flestir mældir vöðvar sýndu marktæka aukningu þar á uppleið. Ályktun: Talsverðar breytingar verða á liðferlum við þreytu og gæti verið varhugavert að æfa að uppgjöf. Niðurstöður benda til að með hnébeygju sé hægt að ná þjálfunaráhrifum á flesta mælda vöðva, sérstaklega stærsta þjóvöðva og miðlægan víðfaðmavöðva