Áskilnaður 1. mgr. 72. gr. stjórnarskrár um fullt verð og Hrd. 18. október 2012 (233/2011). Hvernig eru verðmæti fallréttinda metin í íslenskum rétti?

Í þessari ritgerð verður reynt að varpa ljósi á það hvernig fjárhæð eignarnámsbóta fyrir fallréttindi hefur verið ákvörðuð hér á landi, einkum með hliðsjón af áskilnaði 1. mgr. 72. gr. stjórnarskrár lýðveldisins Íslands nr. 33/1944 um fullt verð og ólögfestum reglum íslensks réttar um ákvörðun fjárhæðar eignarnámsbóta og framkvæmd þeirra hér á landi, þ. á m. í nýlegum Hrd. 18. október 2012 (233/2011). Í öðrum kafla verður rakið hvað býr að baki stjórnskipulegri vernd eignarréttarins og hvaða skilyrði eignarskerðingar þurfa að uppfylla. Í þriðja kafla verða reifuð þau meginsjónarmið sem til skoðunar koma þegar fjárhæð eignarnámsbóta er ákvörðuð og sjónum beint að fallréttindum í því sambandi. Í fjórða kafla verður síðan sérstaklega tekin til skoðunar ákvörðun fjárhæðar eignarnámsbóta í Hrd. 18. október 2012 (233/2011), þar sem dæmt var um verðmæti þeirra fallréttinda er vatnsréttarhafar á vatnasvæði Kárahnjúkavirkjunar framseldu Landsvirkjun með samningi 13. desember 2005