Stuðningur við seinfæra foreldra

Markmið þessarar ritgerðar er að skoða réttarstöðu seinfærra foreldra á Íslandi og þann stuðning sem stendur seinfærum foreldrum og fjölskyldum þeirra til boða. Fjöldi seinfærra foreldra á Íslandi er óþekktur, meðal annars vegna þess að seinfærni er ekki eins sýnileg eins og til dæmis líkamlegar skerðingar og því er erfiðara að greina hana. Þrátt fyrir þennan ósýnileika eru fræðimenn sammála um að þeim fer fjölgandi. Fjölgunina má meðal annars rekja til færri stofnanavistana, minni félagslegrar einangrunar, breyttu hugarfari samfélagsins og fleiri tækifæra fyrir þroskahamlaða til að stofna fjölskyldu. Nýjar áherslur eru innan fötlunarfræða að fatlaðir eiga rétt á eðlilegu lífi sem felst meðal annars í því að stofna fjölskyldu. Nýir mannréttindasamningar hafa orðið til á síðastliðnum áratugum sem eiga að standa vörð um réttindi þeirra sem standa höllum fæti í samfélaginu, meðal annars fatlaðra og tryggja að allir hafi jafnt aðgengi að almennun lífsgæðum og réttindum. Stuðningsúrræði fyrir seinfæra foreldra geta verið af ýmsu tagi en þegar úrræði er valið þarf að tryggja að þeim ráðstöfunum sé aðeins beitt sem má ætla að séu því barni sem um ræðir fyrir bestu. Þau úrræði sem standa foreldrum í vanda til boða með samþykki þeirra eru meðal annars leiðsögn varðandi aðbúnað og með uppeldi barns, að útvega barni þann stuðning eða meðferð sem það þarf á að halda og útvega fjölskyldu eða barni persónulegan ráðgjafa, tilsjónarmann eða stuðningsfjölskyldu. Í ritgerðinni var leitað svara við eftirfarandi rannsóknarspurningum: Hver er réttur seinfærra foreldra í málefnum er varða börn þeirra og er sá réttur virtur? Hvaða úrræði standa fjölskyldum til boða þar sem annar eða báðir foreldrar eru seinfærir