Airline hedging strategies. Fuel hedging and the use of derivatives.

Fjárhættuspil og þar með áhætta hafa fylgt mannkyninu frá örófi alda. Áhættu má lýsa sem möguleikanum á því að einhver óæskilegur atburður eigi sér stað og er hægt að stjórna henni með áhættustýringu. Það var ekki fyrr en á 17. öld sem mönnum tókst að þróa aðferðir til að mæla áhættu. Áhættustýring felur í sér að mæla og stjórna áhættu og er mikilvægur þáttur í að tryggja stöðuga afkomu fyrirtækja og lágmarka óvissu. Markmið ritgerðarinnar er að varpa ljósi á það hvaða áhrif það hefur á flugfélög, og þá sérstaklega Icelandair, að notast við afleiðusamninga til að festa verð á eldsneyti fram í tímann. Einn liður í áhættustýringu flugfélaga er að kaupa eldsneyti framvirkt og draga þannig úr því að breytingar á heimsmarkaðsverði hafi áhrif á rekstrarkostnað þeirra. Slíkt er gert til að minnka áhættu og skoðað verður hvaða áhrif það hefur á eldsneytiskostnað til lengri tíma litið. Hagnaður fyrirtækja sem notast við áhættuvarnir verður stöðugri en ella, en þar sem markmið fyrirtækja er að hámarka hagnað til lengri tíma, en ekki að hámarka hagnað á einstökum tímabilum, verður að skoða hvaða áhrif þetta hefur á hagnaðinn til lengri tíma litið. Helstu niðurstöður ritgerðarinnar eru þær að áhættuvarnir virðast skila því sem þær eiga að skila, að minnka áhættu og draga úr sveiflum á eldsneytiskostnaði. Þegar horft er á heildarkostnaðinn til lengri tíma kemur aftur á móti í ljós að raunverulegur kostnaður Icelandair á þessu fimm ára tímabili sem verið er að skoða, er mun hærri en ef félagið hefði ekki notast við varnir heldur greitt heimsmarkaðsverð hverju sinni fyrir eldsneyti