Réttarstaða neytenda við gerð lánssamninga

Í kjölfar efnahagshrunsins hafa fjöldamörg mál er snerta lánssamninga þar sem reynt hefur á álitamál þeim tengd. Markmið höfundar með þessu meistaraverkefni er að fjalla á heildstæðan hátt um réttarstöðu neytenda við gerð lánssamninga og veita innsýn í hver sú vernd sé sem hann nýtur hér á landi. Fjallað er stuttlega um grundvallarreglur fjármunaréttar um skuldbindingargildi samninga og samningsfrelsi. Einnig eru reifuð réttaráhrif Evrópuréttar á Íslandi hvað þetta varðar og áhrif á landsrétt með áherslu á neytendalánalöggjöfina. Fjallað er um verð- og gengistryggingu neytendalána og álitaefni sem nokkuð hafa verið í umræðunni varðandi lögmæti þeirra á grundvelli íslenskra laga og tilskipana Evrópuráðsins. Skoðað er inntak og gildissvið almennu ógildingarheimildarinnar í 36. gr. laga um samningsgerð, umboð og ógildingu löggerninga. Því næst er gerð grein fyrir 36. gr. a-d sömu laga. Þá er umfjöllun um forsögu og þróun laga nr. 121/1994 um neytendalán og skilgreining grundvallarhugtaka til afmörkunar á gildissviði. Fjallað er um lög nr. 33/2013 um neytendalán sem tóku við af eldri lögum um sama efni. Fjallað er um breytingar á neytendavernd sem fylgdu gildistöku nýju laganna, m.a. með samanburði við eldri lög. Velt er upp réttarúrræðum neytenda og einkaréttarlegum réttaráhrifum vanbúinna lánssamninga. Í síðasta kafla er ítarleg umfjöllun um réttarstöðu lánveitenda og ríka ábyrgð þeirra við gerð neytendalánssamninga