Munurinn á launþegum og verktökum : hvaða munur er á launþegum og verktökum í skilningi tekjuskattslaganna

Mikill munur er á réttindum og skyldum launþega og verktaka. Verktakar eru sjálfstæðir, taka að sér að vinna verk fyrir aðra og vinna það á eigin ábyrgð. Launþegar eru hins vegar í vinnu hjá fyrirtækjum og vinna undir stjórn og ábyrgð þeirra. Mikið er um það á vinnumarkaði að einstaklingar og fyrirtæki fari ekki rétt með launþega- og verktakasamband og semja sína á milli að einstaklingar vinni sem verktakar í stað launþega eins og þeir ættu að gera. Ástæðan fyrir þessu er meðal annars sú að fyrirtækin komast með þessu móti undan því að borga ýmis gjöld tengd starfsmanninum , þarf ekki að bera ábyrgð á honum og þurfa ekki að greiða honum laun ef hann verður frá vinnu vegna slysa eða veikinda. Starfsmaðurinn fær einnig hærra kaup fyrir vinnu sína sem verktaki en launþegi og er fyrirkomulagið því freistandi fyrir starfsmann þegar fyrirtæki býður honum að vinna sem verktaki. Verktakar hafa mun minni réttindi á vinnumarkaðinum heldur en launþegar. Verktakar þurfa sjálfir að sjá um að greiða öll þau gjöld og þann kostnað sem fellur til við vinnu þeirra eins og t.d. tryggingargjald, tryggingar og borga í lífeyrissjóð og kemur það á móti hærri launum. Þeir fá heldur ekki borgaða frídaga frá vinnuveitanda. Í ritgerðinni er ætlunin að fara nánar yfir muninn á launþegum og verktökum í skilningi tekjuskattslaganna