Tengslamyndun móður og barns eftir að barn er lagt inn á vökudeild

Ritgerðin fjallar um áhrif þess á tengslamyndun móður og barns að nýburar leggist inn á vökudeildir sjúkrahúsa. Sérstaklega er sjónum beint að fyrirburum og mæðrum þeirra. Tengslamyndun vísar til þeirra gagnkvæmu tengsla sem verða til á milli ungabarns og umönnunaraðila. Í flestum tilfellum er það móðirin sem myndar fyrstu tilfinningatengslin við ungabarnið en á grunni þessara fyrstu tengsla myndar svo barnið tengsl við föður sinn, fjölskyldu og aðra í framtíðinni. Oft eru þessi fyrstu tengsl kölluð mæðratengsl og er tilgangur þeirra að tryggja að barnið finni fyrir öryggi og vellíðan. Hætta er á því að mæður nái ekki að mynda mæðratengsl við fyrirbura sem liggja inni á vökudeildum vegna þeirrar streitu og álags sem þeim aðstæðum fylgir að ónefndum áhyggjum af velferð og heilsu fyrirburans. Mæður fyrirbura eru einnig í aukinni hættu að þjást af bæði þunglyndi og kvíða í kjölfar fæðingarinnar. Til að vinna á móti þessari hættu er mikilvægt að starfsfólk vökudeilda sinni því sem nefnt er foreldraumönnun. Þá er foreldrum veitt hvatning og þau studd áfram í umönnun fyrirburans og tengslamyndun við hann. Ýmsar leiðir er hægt að fara í þeim efnum eins og að notast við húð í húð snertingu, gefa leiðbeiningar við brjóstagjöf og tryggja að börnin geti fundið lykt af móðir sinni svo dæmi séu nefnd. Kjörið er fyrir félagsráðgjafa á vökudeildum að sinna slíkum sálfélagslegum stuðningi við foreldra. Þegar tengslamyndun raskast getur það haft neikvæðar afleiðingar fyrir velferð og þroska barnsins bæði í frumbernsku þess og einnig þegar fram í sækir. Örugg tengsl eru forsenda félags- og tilfinningaþroska. Börn sem mynda ekki örugg tengsl við umönnunaraðila sinn eru í aukinni hættu á að glíma við andlega erfiðleika, eins og þunglyndi og kvíða, og hegðunarvandkvæði auk þess sem bæði vitsmuna- og persónuleikaþroska er ógnað