Beiting rannsóknarreglu stjórnsýsluréttar við veitingu opinberra starfa

Stjórnsýslulögin nr. 37/1993 tóku gildi 1. janúar 1994. Rannsóknarregla 10. gr. stjórnsýslulaga er talin ein af mikilvægustu málsmeðferðarreglum stjórnsýsluréttarins. Hún á að tryggja ásamt öðrum málsmeðferðarreglum að mál verði upplýst með fullnægjandi hætti til þess að ákvörðun stjórnvalda verði lögleg og málefnaleg. Áður en ákvörðun er tekin í máli ber stjórnvaldi að upplýsa um málsatvik þannig að staðreyndir málsins liggi fyrir. Þrátt fyrir að rannsóknarregla 10. gr. stjórnsýslulaga sé nú lögfest og talin ein af mikilvægustu reglum stjórnsýsluréttarins, er hún talin hafa víðtækara gildi sem óskráð meginregla. Þegar stjórnvald veitir opinbert starf þarf að upplýsa málið eins og hver önnur stjórnsýslumál. Við veitingu á opinberu starfi er almennt talið að það sé óskráð meginregla að veitingarvaldshafi skuli leitast við að velja þann umsækjanda sem best er til þess fallinn að gegna starfinu. Þegar fleiri en einn umsækjandi uppfyllir almenn hæfisskilyrði ber stjórnvaldinu að meta umsækjendur eftir sjónarmiðum sem lög eru til grundvallar og ef þau eru lögbundin er því skylt að byggja á þeim. Í ritgerðinni verður leitast við að skoða rannsóknarreglu stjórnsýsluréttar við veitingu opinberra starfa. Reynt verður að varpa ljósi á hvernig henni er beitt með því að skoða dómaframkvæmd Hæstaréttar og álit umboðsmanns Alþingis