Samskynjun: Er munur á frammistöðu eftir því hvort áreiti er í samræmi eða ósamræmi við samskynjun?

Lengi var talið að skilningarvitin hefðu virkni óháð hvort öðru, sem er rökrétt í ljósi þess hve sérhæfða virkni hvert heilasvæði hefur. Komið hefur í ljós að samþætting skynfæranna er algeng í daglegu lífi og auðvelt að sýna fram á hana ef að því er leitað. Má þar t.d. nefna McGurk áhrifin sem eiga sér stað á milli sjónar og heyrnar. Lítill hluti mannkyns eða um 4% býr hinsvegar við veröld sem er frábrugðin því sem telst eðlilegt, veröld þar sem samþætting skynfæranna er sífellt í gangi. Eiginleikinn kallast samskynjun og lýsir sér þannig að áreiti í einni skynbraut leiðir sjálfkrafa til upplifunar í annarri synbraut og eru þannig tvö áreiti upplifuð samtímis þrátt fyrir að aðeins eitt sé til staðar. Algengasta samskynjun kallast grapheme-color samskynjun og er þannig að bókstafir og tölustafir eru alltaf skynjaðir með ákveðnum lit. Í þessari skýrslu er greint frá tveimur tilraunum sem báðar rannsaka einstaklinga með grapheme-color samskynjun. Í fyrri tilrauninni var leitast við að skoða hvort munur væri á frammistöðu þátttakanda í sjónleitarverkefni eftir því hvort markáreiti voru í samræmi eða ósamræmi við samskynjun. Ekki fékkst marktækur munur þar á. Í seinni tilrauninni var skoðað hvort táknun áreita í skammtímaminni sjónar myndi hrörna hægar ef áreitin væru í samræmi við samskynjun. Ekkert benti til að nein hrörnun átti sér stað og var því ekki marktækur munur