Hvað á ég að segja barninu? : gamlar sögur í nútímasamfélagi

GrunnskólakennarafræðiÆvintýri og þjóðsögur voru sagðar hér áður fyrr fólki til skemmtunar og jafnvel til fræðslu. Í dag leita samtök eins og Blátt áfram eftir leiðum varðandi fræðsluefni; ef til vill liggur heppilegur efniviður í gömlum sögum. Margar merkar sögur hafa fallið í gleymsku en hætta er á að sögur gleymist ef þær fá ekki að þróast áfram eins og þær gerðu á fyrri tíð meðan munnleg sagnahefð var ríkur þáttur í þjóðlífinu. Vegna þess að hæfi munnmælasagna til birtingar fyrir börn var metið út frá siðferði 19. aldar hafa sögur sem ættu jafnvel erindi í dag gleymst. Þær sem hlutu náð safnritara og urðu hvað vinsælastar hugnuðust þeim karllæga tíðaranda sem þá ríkti. Hugsanlegar afleiðingar af þessari ritskoðun eru að börn hafi orðið af mikilsverðum skilaboðum. Í þessu verkefni er leitast við að varpa ljósi á upphaflegan tilgang tveggja gamalla sagna, Grimms-ævintýris, sem hlaut ekki náð samtímans, og íslenskrar þjóðsögu. Sögurnar fjalla báðar um kynferðislega tilburði feðra gagnvart dætrum en til að geta sett fram hugmyndir varðandi upphaflegan tilgang þeirra er hvor saga túlkuð fyrir sig; út frá persónum, táknum og atburðum. Að lokum eru sameiginlegir fletir skoðaðir til að finna samsömun þessara tveggja ólíku sagna