Réttur útlendinga utan EES með áherslu á starfsmenntun

Í þessari ritgerð er fjallað um réttindi útlendinga utan Evrópska efnahagssvæðisins. Farið er yfir hver réttur útlendinga er á Íslandi til búsetu, ríkisborgararéttar og heilbrigðisþjónustu. Sérstök áhersla er lögð á að skoða hvaða möguleika innflytjenda hafa til að starfa við þá starfsmenntun sem þeir hafa aflað heima fyrir, á Íslandi. Í kjölfar útþenslutímabils sem byrjaði upp úr árinu 2003 á Íslandi, fjölgaði innflytjendum hratt. Mikil atvinnutækifæri sköpuðust og þeir voru margir sem sóttu til Íslands til að vinna. Í fyrstu var talið að þegar þenslutímabilinu lyki þá myndi þessi hópur fólks fara aftur til síns heima. Það var hins vegar ekki raunin og margir völdu að setjast að á Íslandi. Þær samfélagslegu breytingar sem áttu sér stað á Íslandi leiddu til þess að breyta þurfti löggjöf um réttindi innflytjenda. Á Íslandi hafa verið sett skýr lög um hvernig innflytjendur geta aflað sér búsetuleyfis, dvalarleyfis, ríkisborgararéttar og réttar til félagsþjónustu. Einu er þó ábótavant í lagasetningunni, það er réttur innflytjenda sem vilja starfa hér á landi við þau störf sem þeir hafa menntað sig til í sínu heimalandi. Erfitt er fyrir þennan hóp að finna vinnu sem hæfir þeirra starfsmenntun, sem aftur er stór þáttur í aðlögun innflytjenda. Ljóst er að ríkisstjórn, sveitarfélög og fyrirtæki á Íslandi þurfa að vinna ötullega að því að opna dyr fyrir innflytjendur svo að þeir geti nýtt starfsmenntun sína hérlendis. Á meðan það er ekki gert þá mun íslenskt þjóðfélag verða af þeirri þekkingu og reynslu sem innflytjendur geta fært okkur. Félagsráðgjöf getur komið sér vel sem fræðigrein í þessu samhengi, þar sem félagsráðgjafar byggja starf sitt á faglegri þekkingu, fræðum og rannsóknum