Ætlað samþykki. Ábatinn af ætluðu samþykki við líffæragjafir

Umfjöllunarefni þessarar ritgerðar er ætlað samþykki við líffæragjafir. Markmið hennar er að greina ábatann af ætluðu samþykki við líffæragjafir og hvort það skili auknu hlutfalli líffæragjafa. Með ætluðu samþykki er gert ráð fyrir að einstaklingur sé líffæragjafi eftir andlát nema hann hafi tekið annað fram. Gríðarlegur skortur er á líffærum til ígræðslu bæði hér á landi og erlendis en líffæraígræðsla er kjörmeðferð fyrir einstakling með líffærabilun á lokastigi. Hér á landi hafa verið lagðar fram þingsályktunartillögur um ætlað samþykki við líffæragjöf ásamt lagafrumvarpi en ekki hafa orðið lagabreytingar. Í dag er stuðst við ætlaða neitun við líffæragjafir. Skiptar skoðanir eru á því hvort taka eigi upp ætlað samþykki við líffæragjafir og er málefnið mörgum hugleikið. Mörg lönd hafa tekið upp ætlað samþykki þar á meðal flest lönd í Evrópu. Í ritgerðinni er meðal annars farið yfir þær leiðir sem mögulegar eru við öflun líffæra til ígræðslu. Samanburður er gerður á nokkrum löndum, þar á meðal Spáni, Belgíu, Austurríki og Grikklandi en öll þessi lönd styðjast við ætlað samþykki með misgóðum árangri. Fjallað er um atferlishagfræði og hvernig hún getur útskýrt hegðun einstaklinga varðandi líffæragjafir. Niðurstaða ritgerðarinnar er sú að ekki er hægt að staðhæfa að ætlað samþykki eitt og sér hafi mikil áhrif á fjölda líffæragjafa. Hins vegar hefur ætlað samþykki ásamt bættri fræðslu til almennings varðandi líffæragjafir, samfélagsleg umræða utan sem innan fjölskyldunnar auk þjálfunar heilbrigðisstarfsfólks varðandi líffæragjafir, mikil áhrif á hlutfall líffæragjafa og getur fjölgað þeim til muna