Kvikmyndaframleiðsla á Íslandi í norrænu samhengi

Þjóðir í Evrópu leggja mikla fjármuni til lista og menninga og er útdeiling þeirra ekki óumdeild. Í ritgerðinni er skoðað samband samframleiðslu og styrkja til norrænna kvikmynda áður en framleiðsla þeirra hefst og árangurs myndanna á markaði. Í því sambandi er litið til kvikmyndahátíða, sölu og áhorfendafjölda. Byrjað er að fjalla almennt um styrki til kvikmyndagerðar og þá sjóði sem íslenskir framleiðendur geta sótt um fjármuni til. Skoðaðir eru þeir þættir sem sjóðirnir horfa til við úthlutun og reynt að meta kosti þeirra og galla. Í næsta hluta ritgerðarinnar er komið að rannsókninni, beitt er aðhvarfsgreiningu, annars vegar aðferð minnstu kvaðrata og hins vegar logit aðhvarfsgreiningu. Niðurstöður rannsóknarinnar eru þær helstar að jákvætt samband finnst milli samframleiðslu og góðs gengis verkefna, en þó helst þegar kemur að samframleiðslu á milli Norðurlandanna. Þegar leitað er samframleiðenda til Evrópu, utan Norðurlandanna, minnkar sambandið og hverfur nánast alveg er Norðurlöndin framleiða með ríkjum utan Evrópu. Einnig er að finna jákvætt samband milli styrkveitinga og góðs gengis kvikmynda á markaði. Líkur eru leiddar að því að orsakir sambandsins megi rekja til þess að góð verkefni laði bæði að sér fjármagn í upphafi sem og áhorfendur síðar. Í norrænu samhengi eru íslenskar myndir að ganga vel á markaði, sérstaklega er kemur að þátttöku á kvikmyndahátíðum Í ljósi mikils niðurskurðar stjórnvalda á framlögum til íslenskrar kvikmyndagerðar, umfram aðrar listgreinar, er í lokin skoðað út frá hagfræðilegum sjónarmiðum hvers vegna menning nýtur ríkisstyrkja og sýnt fram á að íslensk kvikmyndagerð eigi heima í þeim flokki