Tæknifrjóvgunarlögin, samanburður milli landa, nafnleynd kynfrumugjafa og réttindi einhleypra kvenna.

Verkefnið er lokaðÍ fyrstu tveimur hlutum þessarar ritgerðar verður fjallað um íslensku tæknifrjóvgunarlögin nr. 55 frá árinu 1996 og þau borin saman við sögu og þróun sambærilegra laga á Norðurlöndunum og í Englandi. Íslensku lögin höfðu staðið óbreytt fram til ársins 2006 þegar réttabót varð á stöðu samkynhneigðra á Íslandi. Breyting varð aftur í apríl 2008 þegar heimildir til rannsókna á fósturvísum voru rýmkaðar. Áhrifa alþjóðasamninga og Mannréttindardómstóls Evrópu á löggjöf á sviði tæknifrjóvgana verða einnig gerð skil. Það er sammerkt með þessum lögum að skilyrði um sambúðarform eru að víkja. Tilgangur laganna er ekki lengur sá að aðstoða fólk sem á við ófrjósemisvandamál að stríða eins og áður var með því að heimila samkynhneigðum og einhleypum konum að nýta sér tæknina. Nafnleynd kynfrumugjafa hefur verið aflétt í flestum löndunum nema á Íslandi og í Danmörku. Svigrúm til meðferðar og rannsókna á kynfrumum, sérstaklega fósturvísum, hefur aukist umtalsvert og ljóst að mikið umburðarlyndi er í garð vísindanna og ótti fólks og löggjafans við að vísindamenn misnoti tæknina hefur minnkað og eftirlit opinberra aðila stóraukið. Í þriðja og síðasta hluta ritgerðarinnar er fjallað um sérstök álitaefni sem tengjast efninu. Þar verður fjallað um nafnleynd kynfrumugjafa og rétt einhleypra kvenna til þess að nýta sér tæknifrjóvgunarmeðferðir. Þegar þetta er skrifað er í vinnslu breytingarfrumvarp á tæknifrjóvgunarlögunum er varðar skilyrði til tæknifrjóvgunar en það hefur ekki verið gert opinbert. Þar verður meðal annars tekið til umfjöllunar réttur einhleypra kvenna til tæknifrjóvgunar auk annarra skilyrða. Það má því búast við að breytinga sé að vænta á lögunum