Birting þjóðréttarsamninga

Íslenska ríkið er þjóðréttaraðili og getur þar af leiðandi átt réttindi og borið skyldur að þjóðarétti. Til að mynda stofnað til alþjóðlegrar skuldbindinga með þjóðréttarsamningum. Í ritgerð þessari er leitast við að skoða regluverkið sem gildir um birtingu þjóðréttarsamninga og aðgang almennings að þjóðréttarsamningum sem Ísland hefur gerst aðili að. Þá verður einnig fjallað um hina brýnu reglu að lög skulu birt. Í landsrétti er regluna að finna í 27. gr. Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands l. nr. 33/1944 sem kveður á um að lög skuli birta. Í þjóðarétti birtist reglan í 102. gr. Sáttmála hinna Sameinuðu þjóða (e. Charter of the United Nations). Íslensk stjórnskipun hvílir á hugmyndinni um réttarríki og birting laga hefur verið talið grundvallaratriði í réttarríki. Forsenda þess að borgarar geti fylgt lögunum er að þeir hafi möguleika á að kynna sér þau. Niðurstöður ritgerðarinnar benda til þess að í samræmi við þær kröfur sem leiða af íslenskri stjórnskipan má telja að sérstök ástæða sé til þess að endurskoða hvernig framkvæmd á birtingu þjóðréttarsamninga sem Íslandi á aðild að er háttað