Monstrous Transformations in Old Icelandic Sagas

In medieval literature monstrous bodies form an integral part of the supernatural. Some are simply used as foils for the hero, some may trigger fear, others trigger a feeling of the uncanny. The latter ones most often appear in the shape of metamorphosing bodies, transformers, displaying the horror and wonder of unstable corporeal boundaries. Old Icelandic saga literature, with its high density of supernatural elements, provides numerous accounts of bodily transformation. This thesis discusses three somatically unstable figures, Fáfnir from Völsunga saga, Ögmundr from Örvar-Odds saga, and Glámr from Grettis saga Ásmundarsonar. They all are prone to change and to exceed common limits of the monstrous. Those transformers are no mere narrative tools, but they carry immense relevance for the course of action because they function as individuals deeply inter-woven with the heroes' destinies. By the interplay of corporeal transformation and the utterance of a curse or prophecy the sagas portray the medieval Icelandic preoccupation with the inevitability of change.Líkamar sem hafa skipt um ham eru samofnir hinu yfirnáttúrulega í miðaldabókmenntum. Sumir eru notaðir til að blekkja hetjuna, aðrir geta hrætt eða fyllt óhugnaði. Hinir síðastnefndu birtast oftast í gervi líkama sem verða fyrir umbreytingum og sýna því hrylling og furður óstöðugra marka líkamans. Í fornsögunum er mikið af yfirnáttúrulegum fyrirbærum, þar á meðal margar frásagnir af líkamlegum umbreytingum eða hamskiptum. Í ritgerðinni er fjallað um þrjú dæmi um slíkar hamhleypur, Fáfni í Völsunga sögu, Ögmund í Övar-Odds sögu og Glám í Grettis sögu, sem allir taka breytingum og verða að skrímslum. Hamhleypurnar gegna mikilvægu hlutverki í frásögninni, því sem einstaklingar er tilvist þeirra samofin lífi hetjunnar. Með því að tvinna saman hamskiptum og formælingu eða forspá, setja sögurnar á svið hversu Íslendingar á miðöldum voru uppteknir af óumflýjanleika breytinga